HENRI HERMANS (Dorpstraat, Nuth) [1]
Adres: Dorpstraat, Nuth
Beeld brons, sokkel van graniet
Gesigneerd "sj vos" (op de achterzijde) en gedateerd "1948" (gekrast in de klei).
De in 1883 geboren Hermans werd al op vijftienjarige leeftijd tot organist in zijn geboorteplaats Nuth benoemd. Na een studie aan het kerkmuziekconservatorium, het Gregoriushaus te Aken, begon hij een pianopraktijk. Nadat hij in 1902 tot organist en koordirigent van de Onze-Lieve-Vrouwekerk was benoemd, verliet Hermans de ouderlijke woning, en vestigde zich in Maastricht. Met het behalen van de gouden medaille voor orgel in 1908, rondde de jonge Hermans zijn studie aan het conservatorium te Luik af. Tussen 1911 en 1914 volgde Hermans nog een studie directietechniek aan de Musikhochschule te Keulen.
Hermans' carrière bij het MSO begon in 1911 toen hij als pianodocent aan de muziekschool werd benoemd. Nog geen vijf jaar later, in 1916, mocht Henri Hermans zich directeur van de stedelijke muziekschool en eerste dirigent van het stedelijk orkest noemen. Vanaf zijn benoeming stelde Hermans alles in het werk om zowel de muziekschool als het orkest naar een hoger niveau te tillen. Tot dat doel werden zowel school als orkest regelmatig met door hem ontworpen reorganisatieplannen geconfronteerd. Zo werd in 1925 de school gesplitst in een muziekschool en een muzieklyceum, waardoor zijn grootste ideaal, het vestigen van een muziekvakopleiding in Limburg, werd verwezenlijkt. Bij het orkest had verbetering van de discipline zijn eerste prioriteit. Langzaamaan werd ook het repertoire aangepast. In 1936 stootte Hermans, die al eerder als gevolg van zijn vele taken overspannen was geraakt, een deel van zijn werkzaamheden af. Hij vroeg en kreeg ontslag aan de muziekschool. Vanaf dat moment kon hij zich geheel aan het orkest wijden.
Tijdens zijn lange carrière bij het MSO werd zijn inventieve vermogen echter meerdere malen danig op de proef gesteld. Zo had de economische crisis in de jaren dertig uiteraard ook voor het MSO grote gevolgen. De orkestleden werden op hun salaris gekort en er vloeide minder subsidiegeld binnen. Dat ook de periode '40-'45 grote invloed op het functioneren van het MSO heeft gehad, behoeft geen betoog. [2]
Na de dood van Hermans werd een "Comité ter herdenking" opgericht zowel in Maastricht als in Nuth. Beiden gaven Charles Vos de opdracht tot het vervaardigen van een gedenkteken. In Nuth bestaat het uit een bronzen portretbuste. Dit gedenkteken werd op 1 augustus 1948 onthuld aan de Dorpstraat te Nuth, ongeveer op de plaats waar het geboortehuis heeft gestaan. Thans staat het bij de trap naar de hoofdingang van de Sint Bavokerk, waar Hermans in zijn jeugdjaren organist is geweest. Om gelden voor dit monument bij een te brengen, werd in november 1947 te Nuth een concert gegeven door de cellist Marcel Frère en de pianiste Fien Paulussen. Andrée Bonhomme schreef voor deze gelegenheid haar indrukwekkende in memoriam Henri Hermans. [3]
Hermans' carrière bij het MSO begon in 1911 toen hij als pianodocent aan de muziekschool werd benoemd. Nog geen vijf jaar later, in 1916, mocht Henri Hermans zich directeur van de stedelijke muziekschool en eerste dirigent van het stedelijk orkest noemen. Vanaf zijn benoeming stelde Hermans alles in het werk om zowel de muziekschool als het orkest naar een hoger niveau te tillen. Tot dat doel werden zowel school als orkest regelmatig met door hem ontworpen reorganisatieplannen geconfronteerd. Zo werd in 1925 de school gesplitst in een muziekschool en een muzieklyceum, waardoor zijn grootste ideaal, het vestigen van een muziekvakopleiding in Limburg, werd verwezenlijkt. Bij het orkest had verbetering van de discipline zijn eerste prioriteit. Langzaamaan werd ook het repertoire aangepast. In 1936 stootte Hermans, die al eerder als gevolg van zijn vele taken overspannen was geraakt, een deel van zijn werkzaamheden af. Hij vroeg en kreeg ontslag aan de muziekschool. Vanaf dat moment kon hij zich geheel aan het orkest wijden.
Tijdens zijn lange carrière bij het MSO werd zijn inventieve vermogen echter meerdere malen danig op de proef gesteld. Zo had de economische crisis in de jaren dertig uiteraard ook voor het MSO grote gevolgen. De orkestleden werden op hun salaris gekort en er vloeide minder subsidiegeld binnen. Dat ook de periode '40-'45 grote invloed op het functioneren van het MSO heeft gehad, behoeft geen betoog. [2]
Na de dood van Hermans werd een "Comité ter herdenking" opgericht zowel in Maastricht als in Nuth. Beiden gaven Charles Vos de opdracht tot het vervaardigen van een gedenkteken. In Nuth bestaat het uit een bronzen portretbuste. Dit gedenkteken werd op 1 augustus 1948 onthuld aan de Dorpstraat te Nuth, ongeveer op de plaats waar het geboortehuis heeft gestaan. Thans staat het bij de trap naar de hoofdingang van de Sint Bavokerk, waar Hermans in zijn jeugdjaren organist is geweest. Om gelden voor dit monument bij een te brengen, werd in november 1947 te Nuth een concert gegeven door de cellist Marcel Frère en de pianiste Fien Paulussen. Andrée Bonhomme schreef voor deze gelegenheid haar indrukwekkende in memoriam Henri Hermans. [3]
Op een vijfhoekig basement is een sokkel geplaatst die aan de onderzijde taps toeloopt. Aan de voet ervan staat een schild met het wapen van Nuth (uit 1938), bestaand uit zes merletten (uit het wapen van het geslacht Eynatten) en een gouden sleutel. Boven op de sokkel is, frontaal, de kop geplaatst van Henri Hermans. Links en rechts van deze strak afgewerkte sokkel zien we een wat meer naar achteren een chaotische massa waaruit de vormen van bassen of cello's opdoemen. Het werk werd als volgens een iets ander ontwerp in Nuth uitgevoerd en geplaatst: kop in brons, sokkel in graniet.
Tekst:
HENRI HERMANS
MUSICUS
NUTH MAASTRICHT
7-2-1883 21-2-1947
Particulier bezit *1
Gebakken klei, bruin gepatineerd
Niet gesigneerd, niet gedateerd [1948] *1
Afmetingen: hoogte 29cm, breedte 27cm en diepte 11cm *1
Het werk werd volgens een iets ander ontwerp in Nuth uitgevoerd en geplaatst.*1
[1] www.artindex.nl/nuth, 2008
[2] www.historischhuis.nl, Rita Hooijschuur, juli 2009
[3] Van Dijk, Henri Hermans (1883-1947), Maaslandse Monografieën 64, Hilversum 2002
*1 Paulussen Charles Vos 1888-1954, tentoonstelling 13-11-1994 tot en met 29-01-1995, Gemeentemuseum voor Religieuze Kunst Jacob van Horne, Weert 1994