Print this page
woensdag, 29 juli 2009 00:00

Henri Hermans (Henri Hermansplantsoen)

HENRI HERMANS (Henri Hermansplantsoen)
Adres: Henri Hermansplantsoen, Maastricht.
Sokkel met figurale gedeelten en portretkop Henri Hermans: Franse kalksteen
Niet gesigneerd, niet gedateerd [1948]
Afmetingen: Sokkel 210cm (hoogte rechts), 194cm (hoogte links) x 110cm (breedte voorkant), 117cm (breedte achterkant) x 40 cm; Portretkop Henri Hermans 39cm x 29cm x 1cm;
Vrouwenfiguur 75cm x 135cm x 45cm. [1]
 
De in 1883 geboren Hermans werd al op vijftienjarige leeftijd tot organist in zijn geboorteplaats Nuth benoemd. Na een studie aan het kerkmuziekconservatorium, het Gregoriushaus te Aken, begon hij een pianopraktijk. Nadat hij in 1902 tot organist en koordirigent van de Onze-Lieve-Vrouwekerk was benoemd, verliet Hermans de ouderlijke woning, en vestigde zich in Maastricht. Met het behalen van de gouden medaille voor orgel in 1908, rondde de jonge Hermans zijn studie aan het conservatorium te Luik af. Tussen 1911 en 1914 volgde Hermans nog een studie directietechniek aan de Musikhochschule te Keulen.
Hermans' carrière bij het MSO begon in 1911 toen hij als pianodocent aan de muziekschool werd benoemd. Nog geen vijf jaar later, in 1916, mocht Henri Hermans zich directeur van de stedelijke muziekschool en eerste dirigent van het stedelijk orkest noemen. Vanaf zijn benoeming stelde Hermans alles in het werk om zowel de muziekschool als het orkest naar een hoger niveau te tillen. Tot dat doel werden zowel school als orkest regelmatig met door hem ontworpen reorganisatieplannen geconfronteerd. Zo werd in 1925 de school gesplitst in een muziekschool en een muzieklyceum, waardoor zijn grootste ideaal, het vestigen van een muziekvakopleiding in Limburg, werd verwezenlijkt. Bij het orkest had verbetering van de discipline zijn eerste prioriteit. Langzaamaan werd ook het repertoire aangepast. In 1936 stootte Hermans, die al eerder als gevolg van zijn vele taken overspannen was geraakt, een deel van zijn werkzaamheden af. Hij vroeg en kreeg ontslag aan de muziekschool. Vanaf dat moment kon hij zich geheel aan het orkest wijden.
Tijdens zijn lange carrière bij het MSO werd zijn inventieve vermogen echter meerdere malen danig op de proef gesteld. Zo had de economische crisis in de jaren dertig uiteraard ook voor het MSO grote gevolgen. De orkestleden werden op hun salaris gekort en er vloeide minder subsidiegeld binnen. Dat ook de periode '40-'45 grote invloed op het functioneren van het MSO heeft gehad, behoeft geen betoog. [2]

Een monument, opgericht op initiatief van het uit 1947 daterend  "Comité tot Herdenking van Henri Hermans", dat zich ten doel stelde Henri Hermans' grote verdiensten voor het muziek­leven in Zuid-Limburg in levendige herinnering te houden; onthuld op 29 augustus 1948; in het Henri Her­manspark te Maastricht (sedert 16 augustus 1948 officiële naam van het driehoekig parkgedeelte, gevormd door de Sint Hubertus-, de Sint Lambertus- en de Van Heylerhofflaan, waar Hermans dagelijks enkele malen passeerde).

Het monument werd onthuld in aanwezigheid van Michiels van Kessenich (burgemeester van Maastricht), Paulussen (vertegenwoordiger van de commissaris van de koningin), Ingendael (deken Maastricht), de weduwe van Hermans en Starmans (burgemeester van Nuth), die de harmonie van zijn gemeente had meegebracht. Na toespraken van o.a de heer Bovy (voorzitter van het comité) werd het doek dat over het beeld was aangebracht, door de heer Paulussen verwijderd. [3]

Een monument naar ontwerp van Charles Vos in samenwerking met architect Jean Huysmans (1913 - 1974) bestaat uit één massief, oorspronkelijk zacht-geel gekleurd steenblok, monoliet, te onderscheiden in de aan de bovenzijde hol uitgekapte en naar boven breder toelopende sokkel en de figurale gedeelten: de boven het midden op de sokkel in sculptuur aange­brachte portretkop van Henri Hermans, en profil naar links gewend, met het onderschrift:

"HENRI HERMANS
1883 -1947
ORGANIST DIRIGENT LERAAR".
En vervolgens de met gekruiste voeten in de holte lig­gende vrouwenfiguur, die met het gezicht "en profil" naar links gewend en steunend op haar linkerelleboog, de lin­kerhand achter haar oor houdt, kennelijk luisterend naar muziek. Zij draagt een doorschijnend gewaad, ter­wijl een losjes over beide armen heen gedrapeerde stola aan de rechterzijkant over de sokkel valt. In haar rechterhand, rustend tegen haar opgetrokken rechter­been, houdt de vrouw een vrij brede banderole -als muziekblad- die over haar rechterbeen heen aan de voorzijde van de sokkel valt. [4]

Er is een foto gemaakt toen Vos aan het werk was aan het hoofd van Henri Hermans dat op de voorzijde van de steenblok zou terugkomen.

Op het pleintje bij de apsis van de Sint Bavokerk in de Dorpstraat te Nuth staat een ander eveneens door Charles Vos vervaardigd en op l augustus 1948 [5] onthuld monument ter nagedachtenis van de aldaar geboren Henri Hermans. Dit gedenkteken bestaat uit een in brons gegoten portretkop van de musicus geplaatst op een hoge granieten sokkel.

ospm16a ospm16b

 

3110 ospm16b1.JPG ospm16c

                                                                                                                  Vos aan het werk in zijn atelier

3110t3.jpeg 3110t5.jpeg

3110t1 3110t2

3110t4.jpeg

onthulling van het monument (foto's RHCL)

Ontwerp
In het Bonnefantenmuseum bevindt zich  in de Kerncollectie Limburg een voorstudie van het beeld.
Gips
Niet gesigneerd, niet gedateerd [1948]
Afmetingen: 28,4cm
De uitvoering is gelijk aan het ontwerp. Alleen op het ontwerp staan twee tekstregels terwijl het geplaatste monument vier tekstregels heeft.
 
 
4101q2otpmb05s 
 

[1] Graatsma, Paulussen, Charles Vos, straat-beelden, Maastricht 1988
[2] www.historischhuis.nl, Rita Hooijschuur, juli 2009
[3] De Tijd 30 augustus 1948
[4] Graatsma, Paulussen, Charles Vos, straat-beelden, Maastricht 1988
[5] Van Dijk noemt 29 augustus 1948 ( in Van Dijk, Henri Hermans (1883-1947), Maaslandse Monografieën Hilversum 2002)
Read 3616 times Last modified on donderdag, 12 januari 2023 19:03

Latest from Johan Piets