www.charlesvos.nl

vrijdag, 19 juni 2009 00:00

St Jozef (Zwolle)

Kerk:     St. Jozef

Adres:             Assendorperstraat, Zwolle (oude kerk)
                       Ministerlaan 203, 8014 XE Zwolle (nieuwe kerk)
Architect:        Sluijmer, Joh (oude kerk);
                       architectenbureau Bakker & Poolen Architecten (nieuwe kerk)
Kunstenaars:  Charles Vos
 
Op 26 januari 1931 werden de voorbereidingen getroffen voor het stichten van een nieuwe parochie in de wijk Assendorp. Op 3 mei 1933 werd de driebeukige kruiskerk met smalle zijbeuken ingewijd door Mgr. Janssen. In de periode tot halverwege de jaren negentig werd ten zuiden van Zwolle nieuwbouw gerealiseerd. Door de forse stadsuitbreiding lag de parochiekerk niet meer in het centrum van de parochie. In 1995 werd de Jozefkerk aan de Assendorperweg gesloten.
Het parochiebestuur gaf architectenbureau Bakker & Poolen Architecten te Amersfoort opdracht een ontwerp te maken voor een nieuwe kerk. De plattegrond van de kerkzaal is rond en in vijf stukken verdeeld. Drie van de vijf "taartpunten" zijn gevuld met zitplaatsen, in totaal ongeveer 300. Een transparante glasgevelwand (noordzijde) symboliseert de openheid van de kerkgemeenschap en haar gerichtheid op de samenleving. De glas-in-lood-ramen komen uit de "oude" Jozefkerk. Een foyer, die zich over twee verdiepingen uitstrekt, doet dienst als een informele intermediaire ruimte tussen kerkzaal en andere zalen. Op zondag 20 oktober 1996 werd de nieuwe Jozefkerk aan de Ministerlaan 203 ingewijd door kardinaal Simonis. [1]
De oude kerk is verbouwd tot appartementencomplex.[2]
 
2107kk07w1
 
de oude kerk met tegen de pilaren de beelden van Petrus en Paulus (foto ansichten Zwolle)
 
2107kk07w2 2107kk07w3
de nieuwe kerk. Linkerfoto boven de deuren de beelden van Christus Koning en Maria en in het midden vier staties. Rechterfoto een vijftal staties (foto's parochie)
 

Werken van Charles Vos:

Kruiswegstaties
Reliëf, aarde met polychromie, 1940
Op 11 augustus 1940 werd het zilveren priesterfeest van pastoor A. de Wit gevierd met een feestelijke plechtige Hoogmis. De predicatie werd gehouden door directeur Janssen van de K.A. Op de receptie werd de feesteling de kruiswegstaties namens de parochie aangeboden. [2a]


De kruiswegstaties zijn opnieuw ingemetseld in de muren van de kerkzaal van de nieuwe kerk.[3]

1. Links zit Pontius Pilatus in een lage zetel op een plateau waarop zijn voeten rusten. Aan zijn rechterzijde staat een jongen die over de uitgestrekte handen van Pilatus met zijn rechterhand water uit een kan schenkt en het water onder de handen in een bakje, dat hij in zijn linkerhand vasthoudt, opvangt. Pilatus wast zijn handen in onschuld. Naast de zetel staat een deels afgebeelde priester die Pilatus woest aankijkt en met zijn uitgestoken linkerarm naar Christus, die aan Pilatus is voorgeleid, wijst. De blik van Jezus is omlaag gericht en hij heeft zijn handen voor zijn lichaam. Achter hem staat een soldaat met gedraaid lichaam die met een in zijn linkerhand vastgehouden zweep een slaande beweging maakt. Tussen de zetel en Jezus is de tekst in twee regels ingekrast "JEZVS TER DOOD VEROORDEELD".

2. Jezus, naar links gericht, pakt met opgeheven hoofd en vooruitgestrekte armen het kruis, dat door een soldaat die voor hem staat en hem aankijkt, vast. Achter de rug van deze soldaat staat een jongen. Achter Jezus staat een soldaat die met zijn rechterhand de looprichting aangeeft. Een priester loopt achter deze soldaat aan. Rechts onder in twee regels is de tekst "JEZUS NEEMT HET KRUIS OP ZIJN SCHOUDERS" ingekrast.

kk07a kk07b

foto parochie St. Jozef Zwolle

3. Jezus bezwijkt onder de zwaarte van het kruis. Met zijn linkerhand probeert hij zich op te vangen. Zijn rechterhand rust nog op het kruis. De soldaat, die voor het kruis naar Jezus staat, houdt de dwarsbalk met beide handen vast. Ook de tweede soldaat achter Jezus houdt met beide handen het kruis vast. Achter deze soldaat staat een woest kijkende priester. Onderaan rechts is de tekst "EERSTE VAL" ingekrast.

4. Jezus loopt naar links. Zijn beide handen omvatten het zware kruis waaronder hij bijna bezwijkt. De soldaat die achter Jezus staat, heeft in zijn linkerhand een zweep waarmee hij een slaande beweging maakt en met de andere arm wijst hij in de looprichting. Rechts staat een woest kijkende priester. Maria komt van links met uitgestrekte armen op haar zoon toegelopen. Een soldaat (?) probeert te voorkomen dat Maria haar zoon bereikt. Rechts onder in de twee regels is de tekst "JEZVS ONTMOET ZYN MOEDER" ingekrast.

 

 

kk07c kk07d

foto parochie St. Jozef Zwolle

5. Jezus loopt, bijna bezwijkend onder het kruis, naar links. Een soldaat voor hem met gedraaid lichaam houdt met zijn linkerhand het kruis bovenaan vast. In zijn rechterhand houdt hij dreigend een zweep. Achter Jezus loopt Simon v Cyrene die Jezus helpt met het dragen van het kruis; met zijn rechterhand houdt de dwarsbalk vast en zijn linkerarm omvat het onderste deel. Achter Simon staat een soldaat die met zijn rechtarm de looprichting aangeeft. In zijn linkerhand heeft hij een zweep. Aan de rechterzijde staat een priester met gespreide armen. Onderaan rechts is in twee regels de tekst "SIMON v YRENE HELPT HET KRUIS DRAGEN" ingekrast.

6. Jezus loopt naar links, het kruis nog steeds op de schouder en de dwarsbalk omklemmend met beide handen. Achter het kruis loopt een soldaat die tevens met beide handen het kruis vasthoudt. Achter hem een priester. Helemaal links nog een soldaat, met gedraaid lichaam. Veronica is naar Jezus toe gelopen en droogt zijn gezicht. Onderaan rechts is de tekst "VERONICA DROOGT JEZUS AANGEZICHT" ingekrast.

kk07e kk07f

foto parochie St. Jozef Zwolle

 

7. Jezus ligt, steunend op zijn rechterhand onder het kruis, op de grond. Twee soldaten, een links voor en een rechts achter het kruis, houden het kruis omhoog. Aan de rechterzijde staat een woest gebarende priester.
Onderaan rechts is de tekst "TWEEDE VAL" ingekrast.

8. Jezus loopt naar links. Zijn handen omvatten het bovendeel van het kruis. Een soldaat die achter hem loopt, helpt bij het dragen van het kruis. Een tweede soldaat volgt. Direct er achter een met zijn linkerarm wijzende priester. Zijn linkerarm rust op de schouder van de naast hem lopende soldaat. Aan de linkerzijde staan naast elkaar drie wenende vrouwen, gericht naar de toeschouwer. De vrouwen stralen een wanhoop uit. Onderaan rechts is in twee regels de tekst "JEZVS ONTMOET DE WENENDE VROUWEN" gekrast.

kk07g kk07h

foto parochie St. Jozef Zwolle

9. Jezus ligt volledig uitgeput op de grond, steunend op zijn handen en zijn knieën. Twee soldaten houden het kruis vast. Rechts volgt een priester.
Onderaan rechts is de tekst "DERDE VAL" ingekrast.
 
10. Het kruis staat rechtop achter Jezus. Hij heeft zijn hoofd omlaag en houdt met zijn rechterhand zijn lendendoek vast. Een tweetal soldaten (een links, de ander rechts van Jezus) trekken aan zijn kleding om hen te ontkleden. Links staat nog een derde soldaat, aan de andere zijde een priester.
Onderaan rechts is de tekst "ONTKLEDING" ingekrast.

kk07i kk07j

foto parochie St. Jozef Zwolle

11. Jezus hangt al aan het kruis. Beide armen zijn op een tweetal plaatsen vastgebonden met touwen. Ook om zijn bovenlichaam is een touw gebonden. Aan beide uiteinden van het kruis staat een soldaat die Jezus aan kruis vastnagelen. In hun linkerhand houden zij de nagel vast en met de andere hand maken ze een slaande beweging met een hamer. Onderaan het kruis zit een geknielde soldaat die de voeten van Jezus vastnagelt.
Onderaan rechts is de tekst "AAN HET KRVIS GENAGELD" ingekrast.

12. Jezus is gestorven aan het kruis. Links loopt een soldaat weg, rechts een priester. Maria staat aan de rechterzijde van haar zoon naast het kruis. Ze legt haar rechterhand op zijn lichaam en kijkt naar haar gestorven zoon op. Aan de andere zijde van het kruis staat Johannes die zijn blik wanhopig naar beneden afwent. Onderaan rechts is de tekst "JEZUS STERFT" ingekrast. 

kk07k kk07l

foto parochie St. Jozef Zwolle

13. Het kruis staat op de achtergrond (bovenaan de letters INRI zichtbaar). Jezus ligt uitgestrekt voor het kruis. Maria zit geknield met haar handen vertwijfeld omhoog gehouden bij het hoofd van haar zoon. Haar blik is op hem gericht. Rechts staat een ontredderde Maria Magdelena, die haar armen gespreid houdt.
Bovenaan links is de tekst "JEZUS VAN HET KRUIS AFGENOMEN" ingekrast.
 
14. Het levenloze lichaam van Jezus wordt door twee mannen (links en rechts in de scene) opgetild. Achter het lichaam van Jezus een drietal personen ( Maria, Johannes en Maria Magdelena?).
Onderaan rechts is de tekst "GRAFLEGGING" ingekrast.

kk07m kk07m

foto parochie St. Jozef Zwolle


In de Tijd van 1 januari 1941 schreef pater W.H.L. Verhoeven (seminarie, Apeldoorn) een uitgebreide beschrijving van de kruiswegstaties. Dit artikel is hieronder integraal weergegeven.

De nieuwe Kruisweg In de St. Josephkerk te Zwolle
De St. Josephkerk te Zwolle is een voornaam kunstwerk rijker geworden. Want de verwachtingen, die de reeds enige tijd aangebrachte eerste statie van de Kruisweg had gewekt, zijn allerminst beschaamd gebleven, nu sinds enige dagen de hele Kruisweg van den Maastrichtsen kunstenaar Charles Vos haar plaats heeft gevonden langs de wand van Assendorps schoon en devoot kerkgebouw.
Schoon en devoot is ook deze nieuwe Kruisweg, die -  zoals bekend is - het feestgeschenk is, dat door de parochianen van St. Joseph aan den zeereerw. heer pastoor de Wit bij zijn zilveren priesterjubilé in Augustus j.l. werd aangeboden. Een gave, die èn de milde gevers èn de begiftigde zelf tot rechtmatige vreugde en voldoening mag stemmen. De innigste voldoening zal echter ongetwijfeld de kunstenaar zelf ondervonden hebben over zijn werk.
Want het toont de onmiskenbare tekenen, dat het ontsproten is aan echte schoonheidsvisie en waarachtige bezieling, de enigste voorwaarde, die het voortbrengsel van 'n christen-kunstenaar - hoe godsdienstig hij ook zij - kan vormen tot een zuiver kunstwerk.
En het toont die tekenen bovendien in een vormgeving die getuigenis aflegt van de knappe techniek van den vervaardiger.
Techniek alleen is niets, devoot-zijn alleen is niets; bij den werkelijken christen-kunstenaar worden deze - overigens onmisbare - elementen pas tot een gaaf voortbrengsel van kerkelijke kunst door de klare schoonheidsvisie en de aesthetische bezieling,  die het gegeven bij hem heeft veroorzaakt.
Van Charles Vos' werk kan men getuigen, dat het inderdaad een voortbrengsel is van edele kunst, en dat is een getuigenis van hoge waarde.
Heel het werk draagt de stempel, dat het uit een volledige visie is ontstaan, wat vooral bij een Kruisweg grote betekenis heeft.
De gelukkige omstandigheid, dat alle veertien staties door de milddadigheid der parochianen ineens besteld konden worden, heeft ongetwijfeld invloed daarop uitgeoefend. Niets moet voor een kunstenaar lastiger zijn, dan zich na vele maanden of enige jaren zelfs weer in te leven in een eenmaal ondergane schoonheidsvisie, en deze weer door te zetten. Bijna onfeilbaar voert dit bij een opgave als een Kruisweg tot verbrokkeling der eenheid en vermindering der kunstwaarde.
Charles Vos heeft in enige maanden het gehele werk kunnen voltooien, en dat maakte het hem lichter de veertien staties te maken tot veertien facetten van één edelsteen.
Die eenheid van conceptie - op zich niet meer dan een voorwaarde voor een gaaf kunstwerk - is niet tot uitdrukking gebracht door een machteloos herhalen van dezelfde motieven, maar de vitale vruchtbaarheid van den kunstenaar en het zwierige vernuft van den zuiderling, die Vos is, hebben hem behoed voor alle dorheid en schematische opbouw. Elke statie van deze Kruisweg is op zich een volledige compositie, waarin wij denzelfden Christus van de eerste statie, als den Held van het grote Kruisdrama, van toneel tot toneel zien schrijden naar de grote catastrophe van Calvarië, en naar de apotheose van het goddelijk Lijk daarna - als in het Griekse drama - in de Kruisafneming en Graflegging. Maar deze Christus, zoals Vos Hem heeft uitgebeeld, heeft overigens niets te maken met een toneelheld. Er is niets toneelmatigs in deze Kruisweg. Elk theatraal effect is Vos vreemd. Wel is er zwier en pathos! Wat zijn wij al weer ver verwijderd van de stilering en de strakke, maar ook zo vaak dorre en machteloze vereenvoudiging van enige decennia terug.
Men zie de wapperende mantels en fladderende gewaden, men zie de pathetische gebaren der figuren, van dien enen Jood bij voorbeeld, die Christus op bijna heel Zijn tocht volgt, van Maria bij de ontmoeting en kruisiging, van Jezus zelf bij de Kruisaanvaarding. Wij bevinden ons midden in een moderne Barok.
Zwier en pathos is er, maar iets onechts, enig effectbejag is er nergens. Het is alles innerlijk leven, enkel en alleen tot uitdrukking gebracht door de gebaren en de houdingen van de enkele personen, die elke statie telt en door het rhythme van de opbouw. Geen andere middelen wilde de kunstenaar dan houding en gebaar, en de rhythmische compositie der figuren.
Wie de nieuwe kruisweg gaat bezichtigen en denkt geïmponeerd te worden door forsheid van afmetingen, zal zich bedrogen zien De staties zijn klein en intiem, zij willen ieder op zich aandachtig beschouwd worden.
Wie een verlangen in zich voelt opkomen, dat deze Kruisweg ook architectonisch werk zou gedaan hebben, door met een sterk sprekende band de effen, gele steen van het muurvlak te verlevendigen, moet dat verlangen intomen. De kunstenaar beoogde een Kruisweg te maken zonder meer, en zocht enkel innerlijk leven.
Ook de begeerte naar sterk-werkende kleuren moet hij bedwingen. Elk theatraal effectbejag is Vos bij deze Kruisweg nu eenmaal vreemd geweest. Op de grijze fond van gebakken en geglazuurde Chamot-klei tonen de figuren in half reliëf (slechts enkele in hautreliëf  met sterk dramatische werking als bij de ontmoeting met Maria en bij de Kruisiging) nagenoeg pastelkleuren. Slechts enkele malen, zoals bij de genoemde statie van de ontmoeting met Maria, bij die van de wenende vrouwen, bij het Kruis van de Kruisafname verdiepte en verzwaarde de kunstenaar deze kleuren tot donker-zwart of blauw. Nergens echter is de kleur heftig of opdringerig.
Doch de gekozen kleuren zijn van een edele voornaamheid en hebben slechts een dienende rol: gebaren en opbouw krachtiger op ons te doen inwerken.
Zelfs de gelaatsuitdrukkingen zijn het niet, die de kunstenaar als middel zocht om zijn impressie in de stof uit te drukken. Zeker bevinden wij ons met deze Kruisweg in een nieuwe Barok, doch zij is geen voortbrengsel - als ik mij zo mag uitdrukken - van de „realistische" Barok der 18e eeuw. Zij is voortgekomen uit de school van het Expressionisme, al zal ook de aard van de materie wellicht een rol hebben gespeeld bij deze vormgeving.
Met dit alles is gezegd, dat men geen natuurnabootsende afbeeldingen van het menselijk gelaat behoeft te zoeken, doch al zijn aandacht behoort te richten op het gebaar en de stand der personen in hun geheel, èn op de compositie van de staties.
En zó bezie men de figuur van den Christus, en men gevoele de onderworpen gelatenheid en bovenmenselijke berusting voor Pilatus; het ontzaglijk verlangen, dat spreekt uil de houding van hoofd en handen, als Hij het kruis aanvaardt; de menselijke verlatenheid en hunkering naar troost, als Hij Maria ontmoet: het menselijk machteloze in dat prachtige draaggebaar van de vijfde statie; die diepte der vernedering van de geschonden Zuiverheid zelf, in dat figuurtje van zuivere schoonheid vóór het kruis op de tiende statie.
Zó bezie men de pathetische houdingen van den Jood op bijna iedere statie, die de opgeblazen-verwaandheid, de geïncarneerde domheid, ondanks alle sluwheid, de wellustige wreedheid, van het Jodendom, och neen van den mens, tot uitdrukking brengen. Zó bezie men de prachtige klaaggroep der wenende vrouwen, zó de houding van Maria onder het Kruis.
Een zo intens beleven van de diepste menselijke, ja, god-menselijke gevoelens verraadt den  waren christelijken kunstenaar en voert de christenziel langs de weg der schoonheid tot gebed en overweging: hoogste lof voor een werk van kerkelijke kunst.
Zo doet het ook bij een ziel, die er voor open staat de schone opbouw, waarin deze figuren gebonden zijn tot een eenheid op elke afbeelding. En dat is misschien, de sterkste zijde van deze Kruisweg. Er zijn staties bij wier rhythmische opbouw hier zo'n felle bewogenheid, daar zo'n verklaarde en verheven rust uitdrukt, dat zij alle andere waarderingen overstemt.
Niet alle zijn even sterk, sommige schijnen zelfs van een zekere vlakheid (als bijv. de derde en vijfde statie, die men echter niet moet bezien zonder verband met de vierde, waarop de kunstenaar als op het middelpunt van die zijde alle aandacht klaarblijkelijk wilde trekken).
Doch wie gevoel voor rhythmische opbouw heeft, beschouwe aandachtig o.a. de vierde, de negende, de tiende statie en al die daarop volgen. De bewogenheid, de felle dynamiek neemt vanaf de negende met elke statie toe. (Men beschouwe de statie der Kruisverheffing, die als middelpunt van deze zijde wederom nadrukkelijker is uitgewerkt: die ring van onmenselijke wreedheid om het ten dode gemartelde Offerdier), totdat de beschouwer plotseling staat voor de dertiende statie, de Kruisafneming, die op het eerste gezicht een volkomen ander karakter draagt dan de andere afbeeldingen. Hier heeft de kunstenaar het aangedurfd den witten Christus horizontaal uit te strekken aan de voet van de kruisstam met haar donkere, dreigende horizontale balken, terwijl de open ruimte slechts ten dele wordt ingenomen door de beide figuren van Maria en Johannes. Doch het is een wonder van compositie, en na alle onrust van de voorafgaande staties spreekt hieruit een rust en een zekerheid, die plotseling klaar doen beseffen, hoe de menselijke ondergang van dezen Held zijn overwinning betekent voor alle tijden. Dat wordt gesymboliseerd door deze plotselinge verandering van het rhythme in de opbouw.
En in de laatste statie - opnieuw een met een voortreffelijke compositie - vlamt de bewogenheid nog eenmaal op, maar het is een geheel andere bewogenheid dan voorheen. Want ondanks de rouwgebaren der figuren klinkt er als een glorieuze zegezang uit deze voorstelling: De triomf van het goddelijke over al het menselijke en al het boze.
Zo zouden bijna alle staties een eigen overweging en beschouwing verdienen. Men ga echter zelf dit werk bewonderen, doch men kieze daarvoor - in verband met de verduisteringsmaatregelen binnen het kerkgebouw - een middag met zon. Dan ziet men de staties slechts in het volle licht, en daarop zijn ze berekend.
En van bewondering en genieten zal men onafwendbaar zeker komen tot bidden - en beter worden. Met dit schone stuk werk - een ware verheugenis in deze tijd - verdienen kunstenaar en parochie een oprechte gelukwens, omdat hier de waarachtige kunst werd opgeroepen om God te loven en te prijzen, en om de gelovigen te verheffen uit de dagelijkse sleur en uit het stof van dit leven tot de schoonheid en het gebed: hoge roeping der kerkelijke kunst.

 

Christus Koning
Zandsteen
Niet gesigneerd, niet gedateerd [1933]
Herplaatst in de nieuwe kerk boven de ingang van de kerkzaal. [4]
Christus Koning, gekroond, zit op een troon. In zijn linkerhand houdt hij op borsthoogte een rijksappel. Met zijn rechterhand maakt hij een zegenend gebaar. Hij draagt een lang geplooid kleed.

kk07o

foto parochie St. Jozef Zwolle

 

Maria met Kind
Zandsteen
Niet gesigneerd, niet gedateerd [1933]
Herplaatst in de nieuwe kerk boven de ingang van de kerkzaal. [5]
Een gekroonde Maria met Kind zit op een troon waarvan de kopse kanten van de zijkanten versierd zijn met lelietakken. Het Kind staat op haar rechterbovenbeen. Maria houdt haar zoon met haar rechterhand vast ter hoogte van zijn middel. Het Kind houdt zijn linkerarm gespreid en met zijn rechterarm (in een hoek van negentig graden) maakt hij een zegenend gebaar.

 

kk07p

foto parochie St. Jozef Zwolle

 

Antonius van Padua
Zandsteen met polychromie
Niet gesigneerd, niet gedateerd [1933]
Dit beeld staat nog in de kleine kapel van de oude Sint Jozefkerk in de wijk Assendorp. Deze kapel is binnen het nieuwe appartementencomplex in de oorspronkelijke staat behouden gebleven en is toegankelijk voor de bewoners en de wijkbewoners. Het beeld is wel nog eigendom van de nieuwe Sint Jozefkerk.[6]
Antonius met nimbus, in ordekledij, staat op een console met achterzijde (voorzijde de tekst ANTONIUS VAN PADUA). Hij staat met gedraaid lichaam (rechtervoet dwars, linkervoet vooruit). Zijn blik is naar boven gericht. In zijn linkerhand, op borsthoogte, houdt hij een opengeslagen boek vast. Zijn rechterhand maakt een zegenend gebaar. Boven zijn rechterschouder tegen de achterzijde van de console staat het Kindje Jezus (met nimbus). Zijn blik is op de Heilige gericht. Hij maakt met beide armen een zegenend gebaar.

 

kk07q

foto parochie St. Jozef Zwolle

OLV van Fatima
Aarde met polychromie
Niet gesigneerd, niet gedateerd [ca 1947]
Dit beeld staat nog in de kleine kapel van de oude Sint Jozefkerk in de wijk Assendorp. Deze kapel is binnen het nieuwe appartementencomplex in de oorspronkelijke staat behouden gebleven en is toegankelijk voor de bewoners en de wijkbewoners. Het beeld is steeds nog eigendom van de nieuwe Sint Jozefkerk. [7]
Met Onze-Lieve-Vrouw van Fatima wordt de verschijning van Maria aangeduid die tussen mei en oktober 1917 drie keer gezien is door de drie herderskinderen (Zuster) Lucia, Franceso en Hyacintha nabij het Portugese stadje Fatima.
De verschijning van Maria ging vooraf aan drie bezoeken van een engel. Op 13 mei 1917 zou Maria voor de eerste keer aan de kinderen verschenen zijn en beloofd hebben elke maand opnieuw op de dertiende te zullen verschijnen. Ze riep de kinderen op om boete te doen en offers te brengen met het doel lijdende zielen uit het vagevuur te helpen en te bidden voor de bekering van de zondaars, zodat zij niet naar de hel gaan. De kinderen snoerden zichzelf daarop in met stevige koorden en zagen af van eten en drinken op bijzonder warme dagen. Ook droeg Maria hen op iedere dag de Rozenkrans te bidden omdat dat zou leiden tot innerlijke en algehele vrede.[8]
Op een rijkversierde console is OLV van Fatima ten voeten uit afgebeeld. Over haar kleed draagt zij een mantel die versierd is met lelietakken. Ze houdt haar handen devoot gevouwen op borsthoogte. Een rozenkrans rust op haar armen.

kk07r

foto parochie St. Jozef Zwolle

 

Petrus
Maulbronner zandsteen
Niet gesigneerd, niet gedateerd  [1933]
Dit beeld, samen met van de H. Paulus, is in het oude gebouw achtergebleven. Aanvankelijk waren zij nog steeds zichtbaar in enkele appartementen.; later zijn ze achter houten schotten verdwenen. [9]
Op een blok van zandsteen is de Heilige Petrus ten voeten uit staande afgebeeld. Zijn linkerbeen is vooruit geplaatst waardoor een deel van zijn been onder zijn kleed uitkomt. In zijn rechterhand houdt hij, ter borsthoogte, de sleutels vast. Hij houdt zijn linkerarm langs zijn lichaam. Naast zijn linkerbeen is de St. Pieterskerk van Rome afgebeeld.

kk07s  kk07t

foto parochie St. Jozef Zwolle

 

Paulus
Maulbronner zandsteen
Niet gesigneerd, niet gedateerd  [1933] [9a]
Dit beeld, samen met van de H. Petrus, is in het oude gebouw achtergebleven. Aanvankelijk waren zij nog steeds zichtbaar in enkele appartementen.; later zijn ze achter houten schotten verdwenen. [10]
Op een blok van zandsteen is de Heilige Paulus ten voeten uit staande afgebeeld. Zijn rechterbeen is vooruit geplaatst. Aan zijn linkerzijde steunt een zwaard op de console. Paulus houdt het zwaard met zijn linkerhand vast. Zijn blik is naar rechts gericht. Naast zijn hoofd is een kruis afgebeeld.

kk07u  kk07v kk07v1

                                      foto parochie St. Jozef Zwolle                                        foto uit krant

 

 

Meuleman schrijft: "De beide figuren van Sint Petrus en Sint Paulus zijn uitnemend geslaagd. Bij nadere beschouwing geven wij echter de voorkeur aan de Paulus-figuur. De geweldige Apostel der heidenen, de schrijver der Brieven neemt voor onze oogen gestalte aan. De prachtige, indrukwekkende kop, met het machtige voorhoofd, toont ons zijn verwantschap met zijn hartstochtelijke, heroïsche voorgangers: de Propheten van Israël! Doch ook het beeld van St. Petrus, al moge het niet zoo onmiddellijk en fel van expressie zijn, is, in hooge mate boeiend. Met forsch gebaar, in het volle besef van zijn waardigheid, houdt de Apostel de sleutels van het Rijk der Hemelen met zijn rechterhand omklemd, terwijl hij de linkerhand met een beschermend gebaar boven den koepel der St. Pieterskerk uitstrekt. Beide beelden behooren zeker tot het beste wat onze jonge, moderne kerkelijke beeldhouwkunst in den laatsten tijd heeft voortgebracht. Zonder met de traditie te breken, neen, eng met haar verbonden, en op haar steunend, zeggen zij het oude, dat immer nieuw blijft, in de vormenspraak van onzen tijd. [10a]

 
Heilige Familie
In opslag gegeven bij het aartsbisdom. [11]
 
Hoofdaltaar
Maulbronner zandsteen
Niet gesigneerd, niet gedateerd [1933]
In opslag gegeven bij het aartsbisdom. [12]
Mensa op twee brede zijpijlers en een smallere middenpijler. Fries met Laatste Avondmaal (koppen). Centraal Christus met kelk en hostie geflankeerd door telkens zes apostelen die zich met gevouwen handen tot Hem richten, behalve Judas.
Tabernakel: vierzijdig bolgewelfd, bronzen dak met vóór kruisje met gekroonde Christus.[13]
 
 
 2017kk07w2.jpg   2017kk07w3.jpg foto: altaar (bron Opgang, jrg 13, nr 655, 2 sept. 1933)
 
 
Theresia van Lisieux
Zandsteen
Niet gesigneerd, niet gedateerd [1933]
In opslag gegeven bij het aartsbisdom. [14]
Theresia van Lisieux.
Ze werd als Thérèse Martin geboren in Alençon. Op haar tiende werd ze ernstig ziek totdat het Mariabeeld op 13 mei boven haar bed naar haar glimlachte, waarna ze volledig genas. Al op jonge leeftijd voelde ze dat het haar roeping was God te dienen. Ze was uitzonderlijk vroom, maar stond ook bekend om haar gevoel voor humor. Ze besloot in te treden bij de orde van de Ongeschoeide Carmelitessen in Lisieux (Normandië) waar twee zussen van haar, waaronder haar lievelingszus Pauline, al eerder waren ingetreden (een derde zus zou in 1894 ook volgen). Op haar vijftiende trad zij met speciale toestemming van paus Leo XIII daadwerkelijk in bij de orde. In 1890 deed zij haar professie en in 1893 kreeg zij de zorg over de novicen toebedeeld. Zelf wilde ze geen non worden maar altijd novice blijven. Op aanwijzingen van haar zus, die op dat moment tevens overste was, begint zij in 1895 met het opschrijven van haar levensverhaal. In 1896 werd tuberculose bij haar geconstateerd. Ze stierf op 24-jarige leeftijd aan de ziekte. [15]
Theresia van Liseux, met kruis voor de borst, wordt liggend ten hemel gedragen door drie engelen. Zij strooit rozen naar een jongen en een meisje. [16]

 


[1] www.parochie-thomasakempis.nl, januari 2009
[2] E-mail de heer C. Otte, locatieraad Sint Jozefkerk, 9 maart 2009
[2a] De Tijd 13 augustus 1940
[3] E-mail de heer C. Otte, locatieraad Sint Jozefkerk, 9 maart 2009
[4] E-mail de heer C. Otte, locatieraad Sint Jozefkerk, 9 maart 2009
[5] E-mail de heer C. Otte, locatieraad Sint Jozefkerk, 9 maart 2009
[6] E-mail de heer C. Otte, locatieraad Sint Jozefkerk, 9 maart 2009
[7] E-mail de heer C. Otte, locatieraad Sint Jozefkerk, 9 maart 2009
[8] Wikipedia, juni 2009
[9]  E-mail de heer C. Otte, locatieraad Sint Jozefkerk, 9 maart 2009
[9a] De Tijd 31 oktober 1933
[10] E-mail de heer C. Otte, locatieraad Sint Jozefkerk, 9 maart 2009
[10a] Meuleman, Clemens, De Nieuwe Sint Jozefkerk te Zwolle in Opgang, tijdschrift op christelijken grondslag ter beoefening van de Nederlandsche letteren en kunst, jrg. 13 (35), no. 655, 2 september 1933, blz. 547-548.
[11] E-mail de heer C. Otte, locatieraad Sint Jozefkerk, 9 maart 2009
[12] E-mail de heer C. Otte, locatieraad Sint Jozefkerk, 9 maart 2009
[13] Documentatie SKKN, Mariahoek 16-18, Utrecht (21-01-2009)
[14] E-mail de heer C. Otte, locatieraad Sint Jozefkerk, 9 maart 2009
[15] Wikipedia, juli 2008
[16] Documentatie SKKN, Mariahoek 16-18, Utrecht (21-01-2009)
Read 4306 times Last modified on vrijdag, 23 december 2022 11:42
More in this category: Kruiswegstaties »