Johan Piets
dinsdag, 28 juli 2009 00:00
Franse vluchtelingen (Nieuwenhofstraat)
FRANSE VLUCHTELINGEN (Nieuwenhofstraat)
Adres: Plantsoen, Nieuwenhofstraat, Maastricht
Beeld, sarcofaag en sokkel: zandsteen.
Niet gesigneerd, niet gedateerd [1926]
Afmetingen: Beeld 260cm x 135cm x 60cm; afm. Sarcofaag 94cm x 190cm x 61cm (linkerzijkant); Sokkel 26cm x 231,5cm x 23,5cm (rechts) x 71cm (links)
In 1925 werd een Comité, dat zich als doel stelde "de herinnering aan de tijdens de Eerste Wereldoorlog in Nederland gestorven Franse vluchtelingen levendig te houden", opgericht.
Nederland werd in de begindagen van de Eerste Wereldoorlog overspoeld met vluchtelingen, onder andere afkomstig uit Frankrijk.
Het Comité gaf aan Huib Luns (directeur Rijksinstituut tot opleiding van tekenleraar te Amsterdam) opdracht een monument te ontwerpen ter herinnering aan de Franse vluchtelingen. Charles Vos werd gevraagd de vrouw te kappen.
Het monument werd geplaatst in het plantsoen bij de Nieuwenhofstraat. De onthulling in het bijzijn van o.a. Prins Hendrik en de heer Rochet (afgevaardigde van de Franse regering) vond plaats op 23 mei 1926.
Om 12.15uur vond de offiële ontvangst plaats in het stadhuis. Burgemeester Van Oppen opende met een woord van welkomst aan de gasten. De onthulling door de voorzitter van het Comité, de heer Mr. P. van Wijngaarden, vond plaats in het plantsoentje aan de Nieuwenhofstraat te Maastricht. Daarna werden kransen gelegd door o.a. de Franse deputatie, de Gemeente Maastricht en het Nederlandsche Roode Kruis. [2]
Het Algemeen Handelsblad [3] schreef een verslag van de onthulling van het beeld:
"Nadat allen plaats hadden genomen in het plantsoentje, zette de Koninklijke Zangvereeniging de „Marseillaise" in. Daarna klonk het "Wilhelmus".
De heer Van Wijngaarden, die in de Fransche taal sprak, heette den prins en andere aanwezigen welkom. Ook sprak hij een woord van welkom tot de vertegenwoordigers van de Fransche republiek, van het Fransche en Nederlandsche Roode Kruis bij dit werk, georganiseerd door de Nederlanders met goedkeuring van de Franschen. Hij herinnerde aan de dagen van 1918 en gaf een kort overzicht van wat er voor de Fransche uitgewekenen is gedaan. Daarna werd het doek weggetrokken en werd een oorkonde, bevattende de namen van de overleden Franschen, in den steen gemetseld. Spreker bracht hulde aan den ontwerper Huib Luns en den uitvoerder Charles Vos. Daarna bedankte hij in de Nederlandsche taal den burgemeester van Maastricht. Hij droeg het monument over aan de gemeente, die verdiend heeft voor al wat het in den oorlog gedaan heeft, dat dit gedenkteeken daar geplaatst wordt. Daarna werden kransen neergelegd: van het comité door mej. Bonhomme; van de Fransche regeering, van de Alliance Francaise door mej. Muller Nico, van het Ned. Roode Kruis, van de vroegere Nederlandsche Ambulance van den Pré Catelan, door mevr. Oldewelt-Otten. De heer Rochat bedankte uit naam van den Franschen minister en bracht hulde aan Nederland voor al wat het voor de vluchtelingen gedaan heeft. Frankrijk is dankbaar al degenen, die de vluchtelingen zoo spontaan hebben opgenomen. Hij bood de volgende onderscheidingen aan: den Prins de gouden medaille van de Fransche regeering, den heer Leclercq officier van het Legioen van Eer, Huib Luns ridder van het Legioen, van Eer. De gemeente Maastricht werd dank gebracht voor al wat zij gedaan heeft. Generaal Burin de Koziers bood Prins Hendrik het grootkruis van het Fransche Roode Kruis aan als dankbaarheid aan het Nederlandsche Roode Kruis voor wat het gedaan heeft voor de 40.000 vluchtelingen. Prins Hendrik bedankte in de Fransche taal voor de onderscheiding. Minister Lambooy schilderde het binnenkomen der vluchtelingen, maar ook het goede hart van heel Nederland, zoowel van burgers als van militairen; wat niet verhinderde dat zij geleden hebben ver van hun land. Voor velen kwam na regen zonneschijn. Velen zagen hun land niet terug. De plechtigheid van dit oogenblik kroont het werk, en Maastricht komt de eer toe, dit monument te krijgen, zoo bescheiden en zoo mooi. De, banden tusschen Nederland en Frankrijk zullen niet verbroken worden. Hij dankte het comité, dat de beide ministers heeft uitgenoodigd, die geboren zijn te Maastricht. De burgemeester mr. Van Oppen verklaarde uit naam der burgerij dit gedenkteeken te aanvaarden en zorg ervoor te dragen. „Wij zullen het," aldus spreker, „in stand houden als bewijs van naastenliefde." Hij legde er een krans op neer met de Maastrichtsche kleuren, en dankte nog eens in het Fransch de Fransche autoriteiten. De "Staar" zong „Beati Mortui" en de plechtigheid was geëindigd. Ongeveer 40 gasten vereenigden zich aan een noenmaal. Ter gelegenheid van de onthulling heeft de heer Leclercq een boekje laten uitgeven in de Fransche taal: „Comment nous avons accueilli les réfugiés francais", waarin een overzicht wordt gegeven van de aankomst, het verblijf in Nederland en de namen van de personen, die, en de plaatsen waar zij overleden zijn. Op het titelblad staat een afbeelding van het monument."
Voor de onthulling deed zich nog een pijnlijke situatie voor, die krant niet haalde. Toen het doek al over monument was gedrapeerd, heeft iemand kans gezien lege jeneverflessen rond de hals van het vrouwenfiguur te hangen, die zichtbaar werden bij de onthulling. Het was een aanklacht tegen het overmatige alcoholgebruik van prins Hendrik. Bij de ontdekking werd de prins meteen weggeleid door burgemeester Van Oppen naar de woning van zijn broer in de Nieuwenhofstraat. De burgemeester kwam direct weer naar buiten en verzocht de verzamelde pers uitdrukkelijk niets te publiceren over dit voorval. De pers hield zich aan dit verzoek.
Nadat de flessen verwijderd waren, kon de onthulling in aanwezigheid van de prins alsnog plaats vinden. [4]
Op een sokkel werd een tweeledige sarcofaag geplaatst, die door de firma Glaudemans uit Den Bosch werd vervaardigd.
Het benedengedeelte van de sarcofaag draagt aan de voorzijde het in het Frans gestelde opschrift: ILS S'EN DORMAIENT EN PARLANT DU RETOUR AU PAYS (zij sliepen in, terwijl zij spraken over de terugkeer naar hun land).
De zijkant van de sarcofaag draagt het volgende, in het Nederlands gestelde opschrift: OP 23 MEI 1926 WERD DIT GEDENKTEKEN ONTHULD TER NAGEDACHTENIS VAN 454 FRANSCHE BURGERS DIE ALS SLACHTOFFERS VAN DEN WREEDEN KRIJG HET LEVEN LIETEN IN HET HERBERGZAME NEDERLAND.
Naast de sarcofaag, aan de rechterzijde, staat ten voeten uit een vrouwenfiguur "en face". Haar hoofd is naar rechts gericht. Zij draagt een geplooid gewaad met daarover een mantel die aan de bovenzijde met een speld is vastgemaakt. Haar linkerhand rust naast de speld van haar mantel. Met haar andere hand legt zij een lauwertak op de sarcofaag die bijna helemaal bedekt is met de Franse vlag.
In een loden kist is een oorkonde in het monument ingemetseld. [5]
onthulling van het monument (foto RHCL)
[1] Dit artikel, met uitzondering van de tekst die betrekking heeft op de voetnoten 2, 2a en 3, is gebaseerd op: Graatsma, Paulussen, Charles Vos, straat-beelden, Maastricht 1988. De afmetingen zijn letterlijk overgenomen uit vermelde publicatie van Graatsma en Paulussen.
[2] Monument voor Fransche vluchtelingen, Voorwaarts, sociaal democratisch dagblad, 25 juni 1926
[3] Algemeen Handelsblad 25 mei 1926
[4] Minis Servé, De verbeelding van Maastricht. Kunstwerken in de openbare ruimte van de stad Maastricht; Maastricht 2015, blz.14-15
[5] Limburgsch Dagblad 26 mei 1926
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under
woensdag, 29 juli 2009 00:00
Maastricht
U kunt in de linkerkolom kiezen uit de verschillende werken
De Treurende Madonna (graf van Charles Vos)
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under
dinsdag, 28 juli 2009 06:10
Schilddragende leeuwen (stationsplein)
SCHILDDRAGENDE LEEUWEN (Stationsplein)
Adres: Station NS, Stationsplein, Maastricht
Drie beelden en sokkels: Beiers graniet
Afmetingen: Linkerleeuw 156cm x 57cm x 210cm (staart afzonderlijk 126cm); Sokkel (zijkant) 51cm x 390cm (diepte); Rechterleeuw 155cm x 68cm x 197cm (staart afzonderlijk 124cm); Sokkel (zijkant)
48cm x 393cm (diepte); Beide sokkels voorkant 37cm x 69cm x 11cm; Leeuwenkop 75cm x 90cm x 65cm; Sokkel 75cm x 75cm x 56cm [1]
Architect Dr Ir Van Heukelom maakte het ontwerp voor het stationsgebouw in Maastricht dat in 1916 werd voltooid. In opdracht van de NS maakte W. Brouwer een ontwerp voor drie schilddragende leeuwen die op de hoeken alsmede op de top van de ingang geplaatst zouden worden. De leeuwen werden onder leiding van S. Tempelman gehouwen. Bij deze werkzaamheden werd Charles Vos betrokken.
De leeuwen hebben waarschijnlijk de functie van bewaker van de ingang.
Aan de rechterzijde is een liggende leeuw met het bovenlichaam rechtop afgebeeld. Zijn blik is ietwat naar rechts gewend richting Wijck. Voor hem staat het wapenschild van Maastricht, de vijfpuntige stadsster, dat door hem wordt vastgehouden met zijn klauwen.
Aan de linkerzijde is een liggende leeuw met het bovenlichaam eveneens rechtop afgebeeld. Zijn blijk is naar links gericht. Voor hem staat een wapenschild met de Limburgse Leeuw, dat hij met zijn linkerklauw vasthoudt, zijn andere klauw rust op de sokkel.
Bovenop is een zittende leeuw gedeeltelijk, kop met beide voorpoten, afgebeeld. Bovenop een sokkel, met aan de voorzijde de vijfpuntige Maastrichtse starster, rusten zijn voorpoten. De kop van de leeuw kijkt over de sokkel heen naar beneden.
(foto RHCL)
[1] Graatsma, Paulussen, Charles Vos, straat-beelden, Maastricht 1988
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under
woensdag, 29 juli 2009 00:00
Overig religieus werk
U kunt in de linkerkolom kiezen uit de verschillende werken
Alle werken die betrekking hebben op een heilige, staan in deze rubriek, ook al betreft het een gebouw/huis dat geen religieuze functie heeft
OLV van Binderen Helmond
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under
woensdag, 29 juli 2009 13:13
Carolus Borremeus (Oud Kloosterziekenhuis, Valkenswaard)
CAROLUS BORREMEUS (OUD KLOOSTER ZIEKENHUIS, VALKENSWAARD)
Adres: Oranje Nassaustraat 8, 5554 AG Valkenswaard.
Gevelbeeld van Carolus Borromeus
Gietbeton
Niet gesigneerd, niet gedateerd
De officieel geheten "congregatie van de zusters van Liefde van Carolus Borromeus" is in de negentiende eeuw in Maastricht tot stand gekomen. Ziekenzorg was een van haar taken. Ook in Valkenswaard is een kloosterziekenhuis tot stand gekomen. Het grote gebouw heeft een langgerekte opzet onder zadeldaken en een achterbouw. Het centrale punt in de gevel is de ingang, gemarkeerd door een kleine toren en een hoge erker. Hier was de scheiding tussen klooster en ziekenhuis. De architect was A. Boosten. [1]
Carolus (of Karel) Borromeüs (Latijn: Borromaeus; eigenlijk Carlo Borromeo) (Arona, 2 oktober 1538 - Milaan, 3 november 1584) was aartsbisschop van Milaan, een belangrijk kerkhervormer en is een rooms-katholieke heilige.
Vroeger kon de adel zichzelf sinecures toekennen, letterlijk 'zonder zorg', dat wil zeggen lucratieve 'ambten' waarvoor weinig werk gedaan hoefde te worden; en als tweede zoon van de Borromei, volgens gewoonte voor een kerkelijke loopbaan bestemd, werd Carlo al op zijn twaalfde 'abt zonder verplichtingen' ( een "sinecure") van een klooster aan het Lago Maggiore. Dat bezorgde hem een riant inkomen voor de prijs van één bezoek per jaar. Maar al gauw besefte de in 1538 geboren jongen dat zo'n systeem niet deugde en stelde hij het geld ter beschikking van de armen. De religie stond daar los van, voor zijn carrière in de Kerk hoefde hij niet eens priester te worden. Hij verkoos de rechtenstudie en behalve dat hij een briljante kop bleek, was hij ook een zondagskind, want vlak na de afsluiting van zijn studie in 1559 besteeg zijn oom paus Pius IV de pausentroon. Nu was zijn kostje gekocht. Carlo werd kardinaal, pauselijk secretaris en administrator van het aartsbisdom Milaan: nóg meer inkomsten. Hij leidde in zijn paleis in Rome een goed leven, al moet worden erkend dat hij een harde werker was.
De ommekeer kwam op zijn vierentwintigste door de dood van zijn broer, op wie hij erg gesteld was. "Deze gebeurtenis heeft mij pas doordrongen van onze ellende en de zaligheid van het eeuwige vaderland," schreef hij; de ernst won het pleit, Carlo werd priester en ontving vijf maanden later de bisschopswijding, met Milaan als diocees. Door politieke strubbelingen - het gebied verkeerde onder Spaans gezag - stond de bisschopszetel er al jaren leeg en terwijl de Kerk zich overal verjongde, was in Milaan alles nog middeleeuws. Wat Carlo toen deed grenst aan het ongelooflijke. Hij vaardigde een moderne catechismus uit, overreedde de paus tot hervatting van het al tien jaar opgeschorte concilie van Trente, bezocht alle kloosters en parochies van zijn diocees om een nieuwe tucht in te voeren, preekte iedere zondag zelf, stichtte weeshuizen, hospitalen en liefdadigheidsinstellingen, haalde de bezem door het hele verslapte kerkelijk leven. Ook stichtte hij een van de eerste priesterseminaries. Zijn Acta Ecclesiae Mediolanensis (1582) stonden model voor hoe de hervormingen van Trente moesten worden doorgevoerd bij geestelijkheid, kloosters en bevolking. Dat werd hem niet altijd in dank afgenomen. Een monnik wiens orde geen zin had in strengere regels, pleegde een moordaanslag op Carlo, en de Spaanse gouverneur deed alles om de rustverstoorder kwijt te raken, vooral nadat de kardinaal enkele 'openbare zondaars' had laten arresteren - een vrijpostigheid met als doel de Spaanse inquisitie uit de stad te weren, waarvoor hij moest bewijzen dat hij zelf zijn mannetje stond.
Ook veel gelovigen vonden hem een scherpslijper. Maar dat begon te veranderen toen hij zich tijdens een hongersnood in de schulden stak om voedsel te kunnen uitdelen, en hij won alle harten toen in 1576 de pest uitbrak. De gouverneur en alle bestuurders vluchtten de stad uit; Carlo daarentegen verplichtte elke priester, monnik en non te blijven teneinde de pestlijders bij te staan en gaf zelf dag na dag het voorbeeld. Zodra de epidemie voorbij was, klaagde de gouverneur hem in Madrid en Rome aan wegens overtreding van gemeentelijke voorschriften, maar nu maakte de steun van het volk hem onkwetsbaar.
Hoewel vermagerd tot een skelet, organiseerde hij nog een bijeenkomst van alle priesters in zijn bisdom, wat resulteerde in de stichting van een modern seminarie. Een maand na zijn zesenveertigste verjaardag verliet hem zijn kracht. Zijn dood voorvoelend kroop hij 's nachts uit bed om op zijn stenen kamervloer te sterven; daar vond men hem in de ochtend van 4 november 1584. [2]
Op de gevel van het gebouw is een beeld in gietbeton voorstellende Carolus Borromeus van Charles Vos. Eigenaar van het gebouw is op dit moment de Stg. Brabantse Monumenten, die het in bruikleen gaf aan het Brabantse Valkerij en Sigarenmuseum en verschillende andere culturele instellingen (o.a. het VVV).
Carolus Borremeus is staande op een console met achterwand ten voeten uit afgebeeld. Hij is gekleed in een priestergewaad en in zijn voor zijn borst gehouden handen houdt hij een kelk vast.
[1] Schiphorst, A.J.N. Boosten 1893-1951, Rotterdam 2006
www.bonas.nl, maart 2008
[2] Wikipedia, december 2008
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under
zondag, 19 juli 2009 09:40
Maria met Kind (Kapel Maria Koningin van de Vrede, Eindhoven)
MARIA MET KIND (Kapel Maria Koningin van de Vrede, Eindhoven)
Adres: Kapel Maria Koningin van de Vrede, Fakkelweg 10, 5624 EA Eindhoven
Mariabeeld
Dit beeld is afkomstig uit de voormalige Koenraadkerk in Strijp Eindhoven.
Het beeld van Maria met Kind staat niet meer in de kapel. De huidige locatie van het beeld is onbekend. [1]
Aan de Fakkellaan, nabij de hoek met de Oude Bosschebaan en het Sportpark Woensel, staat sinds 1991 (eerste steen: 25 maart) de kapel "Maria Koningin van de Vrede". Het ontwerp van architectenbureau Van der Linden in Eindhoven is geïnspireerd op de plattegrond van het huisje van Maria in Efese in het huidige Turkije. Maria zou daar de laatste jaren van haar leven gewoond hebben.
Het gebouwtje is opgetrokken uit witte baksteen, heeft een voorportaal met offerblok, een gebedsruimte met circa twintig zitplaatsen en een koor. Gebedsruimte en koor zijn van elkaar gescheiden door een hoog traliehek. Op het plafond is een sterrenhemel afgebeeld. Op het altaar staat een beeld van O.L. Vrouw van de Wonderbare Medaille uit de Rue du Bac in Parijs. De ruimte is verder rijkelijk voorzien van iconen, kruisen, kandelaars en Maria-afbeeldingen. Een glas-in-loodraam in een lijst toont een voorstelling van engelen. Ook hangen er foto's van paus Johannes Paulus II en van Pater Pio. [2]
Het gebouwtje is opgetrokken uit witte baksteen, heeft een voorportaal met offerblok, een gebedsruimte met circa twintig zitplaatsen en een koor. Gebedsruimte en koor zijn van elkaar gescheiden door een hoog traliehek. Op het plafond is een sterrenhemel afgebeeld. Op het altaar staat een beeld van O.L. Vrouw van de Wonderbare Medaille uit de Rue du Bac in Parijs. De ruimte is verder rijkelijk voorzien van iconen, kruisen, kandelaars en Maria-afbeeldingen. Een glas-in-loodraam in een lijst toont een voorstelling van engelen. Ook hangen er foto's van paus Johannes Paulus II en van Pater Pio. [2]
Beeld, aarde met glazuur, 1939-1940
In een is staat met Maria ten voeten uit afgebeeld. Aan haar linkerzijde houdt met beide handen haar zoon vast. Ze draagt een blauw kleed met een sluiting. Haar ogen zijn gesloten. Het Kindje Jezus maakt met zijn rechterhand een zegenend gebaar. In zijn linkerhand houdt hij een voorwerp vast.
[1] https://www.meertens.knaw.nl/bedevaart/bol/plaats/203: Aanvankelijk stond een beeld van Maria met kind, afkomstig uit de Koenraadkerk, op het altaar. Tegenwoordig staat dit beeld links achter in een hoek van het koor. Niet aangetroffen bij bezoek op 27 juni 2011
[2] www.meertens.nl, mei 2009
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under
zondag, 19 juli 2009 09:39
Maria ( Kloosterbejaardenoord St. Jozef, Nijmegen)
MARIA (Kloosterbejaardenoord St. Jozef Nijmegen)
Adres: Kloosterbejaardenoord St. Jozef, Kerkstraat 65, 6543 KG Nijmegen
Het beeld is niet meer aanwezig in het gebouw. [1]
Maria met Kind
Huidige locatie onbekend
Eikenhout
Niet gesigneerd, niet gedateerd
Afmetingen: hoogte 160cm (met sokkel), breedte 54cm en diepte 36cm
Het Sint Jozefklooster in Nijmegen was sinds 3 oktober 1927 een Grootseminarie van de Nederlandse SCJ provincie. Na 1975 werd het gebouw bestemd als Kloosterbejaardenoord. Na renovatie en nieuwbouw eind 80er jaren voldoet het huis aan de modernste eisen, zodat een 60 tal religieuzen na hun actieve leven er hun intrek kunnen nemen. [2]
Maria is ten voeten uit staande op een console afgebeeld. Over haar lang kleed draagt zij een geplooide mantel. Zij draagt haar staande Zoon op haar linkerarm. Haar rechterhand steunt op het lichaam van Jezus. Het Kind maakt een zegenend gebaar waarbij zijn rechterhand op het lichaam van Maria rust.
Foto: Stichting Historische Reeks
[1] Mail pater Halters 20 mei 2019
[2] www.scj.nl, mei 2009
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under
zondag, 19 juli 2009 00:00
Kapucijnenklooster Velp-Grave
KAPUCIJNENKLOOSTER (Velp-Grave)
Adres: Basilius van Bruggelaan 4, 5363 VA Velp-Grave
Koenraad van Parzham met jongetje
Beeld Koenraad van Parzham met jongetje (in de tuin).
De Heilige Koenraad van Parzham, geboren Jan Birndorfer ( Parzham, Beieren, 22 december 1818 - Altötting, 21 april 1894) was een Duits geestelijke. Hij stamde uit een Beiers boerengezin, was de jongste van negen kinderen en werd vroeg wees.
Koenraad was al als kind zeer vroom. Hij zocht de eenzaamheid op om te kunnen bidden en mediteren en wachtte op de drempel van de kerk om de eerste mis te kunnen bijwonen. Toen hij 30 jaar was, verliet hij de ouderlijke hoeve in Parzham en trad, net als zijn broer, in bij de Kapucijnen. Hij nam de naam aan van Koenraad, naar de heilige Koenraad van Piacenza en werd naar het klooster van Altötting gestuurd om er portier te worden. Gedurende meer dan 40 jaar wijdde hij zich aan zijn nederige taak. Nooit raakte hij opgewonden of sprak hij overtollige woorden. In zijn taak vergat hij te eten en hield hij zich bezig met werken van liefdadigheid, hulp aan de armen en opvang van bedevaarders. Hij stierf op 21 april 1894 met een glimlach om de mond. [1]
Op een console (met de tekst H.KOENRAAD) staat ten voeten uit Koenraad, in ordekledij met een sleutel aan een touw om zijn middel, met een jongen aan zijn linkerzijde die naar hem opkijkt. Koenraads blik is naar het kind gericht. Hij heeft zijn linkerhand achterom op de linkerschouder van het kind gelegd. De jongen is blootsvoets, draagt een blauwe broek met wit shirt. Hij heeft op zijn vooruitgestrekte handen een brood dat Koenraad met zijn rechterhand bovenop vasthoudt. Onder de sleutel is een witte duif afgebeeld.
foto's klooster
Koenraad van Parzham met broodje in de hand
Beeld Koenraad van Parzham met broodje in de hand (in kastje op het voorplein), afkomstig uit het klooster bij de Koenraadkerk in Strijp Eindhoven. Het stond in een nis boven de hoofdingang (nr. 59)
Koenraad is ten voeten uit staande op een console afgebeeld. Hij draagt de ordekleding. Het bebaarde gezicht kijkt ietwat schuin naar beneden. In zijn rechterhand, ter hoogte van zijn middel, naast zijn lichaam houdt hij een stuk brood. In zijn linkerhand, voor zijn middel, heeft hij een sleutel vast. Op de console de tekst KOENRAAD.
foto klooster
foto klooster (Eindhoven) foto geheigen van Nederland (Eindhoven)
Maria
Gebakken klei, geglazuurd
Niet gesigneer, niet gedateerd
Afmetingen: hoogte ca 50cm
Maria, met sluier, is ten voeten uit staan afgebeeld. Over haar kleed draagt zij een driekwarts openvallende mantel. Haar rechterarm houdt ze langs haar lichaam waarbij haar hand op haar lichaam houdt. Haar linkerhand rust op haar hart.
foto klooster
[1] Wikipedia, februari 2009
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under
zondag, 19 juli 2009 09:35
Koenraad van Parzham (Kapucijnenklooster, Den Bosch)
KOENRAAD VAN PARZHAM (Kapucijnenklooster, Den Bosch)
Adres Van der Does de Willeboissingel 12, 5211 CB Den Bosch [1]
Koenraad van Parzham
De Heilige Koenraad van Parzham, geboren Jan Birndorfer ( Parzham, Beieren, 22 december 1818 - Altötting, 21 april 1894) was een Duits geestelijke. Hij stamde uit een Beiers boerengezin, was de jongste van negen kinderen en werd vroeg wees.
Koenraad was al als kind zeer vroom. Hij zocht de eenzaamheid op om te kunnen bidden en mediteren en wachtte op de drempel van de kerk om de eerste mis te kunnen bijwonen. Toen hij 30 jaar was, verliet hij de ouderlijke hoeve in Parzham en trad, net als zijn broer, in bij de Kapucijnen. Hij nam de naam aan van Koenraad, naar de heilige Koenraad van Piacenza en werd naar het klooster van Altötting gestuurd om er portier te worden. Gedurende meer dan 40 jaar wijdde hij zich aan zijn nederige taak. Nooit raakte hij opgewonden of sprak hij overtollige woorden. In zijn taak vergat hij te eten en hield hij zich bezig met werken van liefdadigheid, hulp aan de armen en opvang van bedevaarders. Hij Hij stierf op 21 april 1894 met een glimlach om de mond. [2]
Koenraad van Parzham
Het beeld heeft in de kloostertuin te Breda gestaan. Het klooster is in augustus 2013 gesloten. Daarna is het beeld overgebracht naar het klooster in Den Bosch
Koenraad is ten voeten uit staande op een wiite console afgebeeld. Hij draagt de ordekledij. Het behaarde gezicht is schuin naar beneden gericht naar de duif die naast zijn rechtervoet is weergegeven. Hij heeft zijn handen gevouwen voor zich een kruis en een rozenkrans omklemmend.
Het kerkhofkruisbeeld uit Breda wordt overgebracht naar een centrale gedenkplaats voor de Kapucijnen Nederland in Velp (bij Grave). [3]
foto klooster
[1] email Piet van Asseldonk 4 september 2013 en emails maart 2014
[2] Wikipedia, februari 2009
[3] Asseldonk, Piet van, in Kapkoord 53e jg nr 3 augustus 2013 blz 6 en 7
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under
zondag, 19 juli 2009 00:00
Jozef met Kind (St. Antoniusziekenhuis, Sneek)
JOZEF MET KIND (St. Antoniusziekenhuis, Sneek)
Adres: St. Antonius ziekenhuis, Bolswarderbaan 1, 8601 ZK Sneek.
H. Jozef met Kind
Houten beeld
Of het werk nog op genoemde locatie aanwezig is, is niet bekend.
Op een console die achteraan de zijkanten versierd is met een bloemenmotief staan de H. Jozef met zijn Zoon ten voeten uit afgebeeld. Aan de voorzijde van de console staat de tekst "ST JOSEPH". Jozef met kleed en opengevallen mantel staat met linkerbeen vooruit. In zijn linkerhand houdt hij een winkelhaak en de andere hand houdt hij naar beneden gericht naast de rechterarm van zijn Zoon. Zijn blik is naar het Kind gericht. Zijn zoon (met nimbus) staat aan zijn rechterzijde. Het linkerbeen is naar achteren geplaatst. Hij maakt een zegenend gebaar. De rechterarm is in een hoek van 90 graden naar boven gericht, zijn linkerarm gespreid naar beneden.
foto I.Paulussen
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under