DefaultCms2CmsCategory (310)
Het beeld wordt in het Bouwblad [5] beschreven:
" Datgene wat mij in het werk van den beeldhouwer Charles Vos altijd zoo zeer aantrok, is het eenvoudige, gezonde karakter daarvan. Het heeft eensdeels niet die geforceerde styleering der vormen, welke velen meenen te moeten kiezen, voornamelijk als zij een opdracht uit te voeren krijgen van kerkelijken aard, anderdeels mist het iedere directe herinnering aan plastieken uit het verleden, gelijk bij meerdere moderne beelden het geval is en waarbij men in twijfel raakt of de expressies ten volle ontbloeid zijn aan innerlijke verworvenheden bij den maker, ofwel ontleend werden aan de schatkamer der oudheid. Het is zeer moeilijk hier grenzen te trekken, zeker echter is dat Vos zich uitermate "vrij" stelt tegenover zijn onderwerp en dat zijn beelden direct zijn opgebouwd van uit de tastbare werkelijkheid rondom hem. Het gevaar, hierbij in realisme te blijven steken, valt niet te ontkennen in dezen tijd, waarin iedere artist vrijwel op zichzelf de trappen der kunst bestijgen moet, zonder den steun eener gesloten gemeenschap, en inderdaad komt het religieuse beeld bij Vos in vele gevallen dan ook niet aan die hoogte toe, waarnaar ons verlangen uitgaat. Toch ziet men ook bij zijn minder geslaagde werken altijd weer uit een oogopslag, een gebaar, den stand van een hand, enz., iets opglanzen en schitteren, dat zijn oorsprong vindt in een andere wereld dan de direct waarneembare, en deze waarden, volkomen echt en zuiver van karakter, dragen meer bij tot de ontwikkeling onzer nieuwe kerkelijke kunst dan ieder geforceerd schijnvertoon van religieuze verheffing. Het St. Dominicusreliëf dat wij hier reproduceeren, geplaatst in het College der Paters Dominicanen te Neerbosch, beschouwen wij als een der meest geslaagde werken van Charles Vos. Het is rijk van inhoud en van een schoone bezonkenheid. In dezen St. Dominicus heeft de beeldhouwer een figuur geteekend, die leeft van binnenuit, die de wijsheid bezit en de lichtende kracht welke daaraan ontspruit. Als werkstuk valt er van mede te deelen dat het bestaat uit in klei gevormde, geglazuurde, gebakken stukken. Uitstekend staat de in wijden mantel gehulde gestalte opgebouwd in het wandvlak, groot is de vormgeving, rustig de compositie en evenzeer de kleurstelling, die zich in hoofdzaak beperkt tot grijs, crème en zwart. Het beeld is aangebracht in een der lange wanden van de hal, gelegen tegenover de groote recreatiezaal der studenten. Jammer is, dat aan de bewerking van den muur, met zijn lambriseering van een soort spatwerk, weinig bijzondere zorg is besteed; eveneens valt het te betreuren dat het reliëf wordt geflankeerd door twee zwarte, kale schoolborden, waarop met krijt mededeelingen worden neergeschreven voor de jongens. Op deze wijze heeft dit werkstuk van Vos stellig niet die waardige plaatsing gevonden, welke het door zijn kwaliteiten verdient. Bovendien merken wij nog op, dat het te betreuren is, dat men het typische van dit uit twee stukken gebakken reliëf gedeeltelijk heeft aangetast door de voeg, die op de reproductie nog zichtbaar is, netjes met Ripolin weg te verven. Nu heeft het den schijn alsof het geheel uit één stuk bestaat, iets wat bij bakwerk van deze afmeting eenvoudig onbestaanbaar is. Inmiddels, deze feilen zijn geen onherstelbare en het beeld (daarom gaat het allereerst) is van karakter sterk, nobel en gezond. Het doet zijn werk."
Op 28 december 1940 werd in de Maastrichtse Redoutezaal tijdens een academische zitting gehouden waarop de geboorte van Fons Olterdissen 75 jaar eerder werd herdacht. Het podium was versierd met een plastiek van Charles Vos, de kop van de populaire schrijver, omgeven door symbolische figuurtjes. Er werden toespraken gehouden door Dr. Ch. Thewissen, de heer Kats en de heer H. Loontjes.[2]
Plaquette directeur Mooser (AINSI-gebouw;voormalige hal ENCI)
Johan PietsHet gebouw biedt nu onderdak aan een diversiteit aan functies. Op de begane grond zijn drie kantoororganisaties gehuisvest. De eerste verdieping herbergt een podium en een foyerruimte. Het Theater aan het Vrijthof vindt hier haar onderdak en verzorgt vanuit podium AINSI (Art Industry Nature Society Innovation) een deel van haar stadsbrede programmering. De tweede verdieping is in zijn geheel verhuurd aan Stichting Ateliers Maastricht die een 15-tal ateliers verhuurd aan kunstenaars. De derde verdieping tenslotte bestaat 12 schaalbare kantoorunits en drie studio's. Hier zijn diverse kantoororganisaties gehuisvest die gezamenlijke gebruik maken van een loungeruimte en een vergaderkamer. [2]
"Hij werd omschreven als een persoon met veel inzet aan hen die aan hem waren toevertrouwd. Daarnaast was hij een beminnelijk mens en zeer gezien bij zijn ondergeschikten."[5] Het personeel wilde de heer Mooser danken voor het vele goede werk dat hij voor het personeel had verricht. Door de oorlogsjaren was hier nog niets ven terecht gekomen. Na de oorlog werd een comité opgericht om de heer Mooser te huldigen. Op 18 december 1946 vond die het schaftlokaal plaats. De heer W. Beckers sprak namens het gehele personeel de heer Moser toe. In zijn rede gaf hij een overzicht van hetgeen onder leiding van de heer Moser, zowel op het gebied van de bedrijfstechniek (vooral de bedrijfsveiligheid) als op sociaal gebied (o.a. pensioenfonds, ondersteuningkas) voor het personeel, tot stand gekomen was. De heer Wintreacken dankte de heer Mooser namens de onderduikers die tijdens de oorlog een veilig onderkomen gevonden hadden bij de Enci. De heer Mooser kreeg een album aangeboden met de handtekeningen van alle personeelsleden. Ook werd een plaquette, gemaakt door Charles Vos, onthuld.[6]
De plaquette bestaat uit rechthoekig afbeelding met daaronder een banderole die aan uiteinden gekruld is. De tekst op de banderole luidt:
AAN ONZEN DIRECTEUR
HW MOOSER dipl. ing.
UIT ERKENTELIJKHEID VOOR ZIJN
IN DE ACHTER ONS LIGGENDE
JAREN GEVOERD BELEID
1946 HET GEZAMENLIJK PERSONEEL
(voormalig) Sint Gerarduskerk
Werk van Charles Vos:
Op een sluitsteen is Gerardus Majella staande ten voeten uit afgebeeld in ordekledij met een openvallende mantel. Hij kijkt heet devoot biddend. Zijn handen heeft hij gevouwen ter borsthoogte. Hiermee houdt hij een kruis tegen zijn lichaam vast. Om zijn armen zit een rozenkrans. Op de sluitsteen aan de rechterzijde van de heilige ligt een doodshoofd. Hij staat met beide voeten op een draak die op de sluitsteen ligt.
[1] Limburgsch Dagblad 25 april 1930; Limburger Koerier 26 april 1930
Piëta (Begraafplaats in kloostertuin Huize Immaculata, Rijckholt)
Johan PietsHet uitgemergelde lichaam van Jezus is zittend op de grond, en leunend tegen zijn Moeder, met zijn benen onder zich aan de linkerzijde en steunend op zijn rechterarm, uitgebeeld. De stigmata op zijn borst is duidelijk zichtbaar. Zijn hoofd is schuin naar links beneden afgebeeld. Hij draagt slechts een lendedoek. Maria is hurkend achter haar Zoon, aan zijn linkerzijde, met het lichaam driekwart gedraaid weergegeven. Over haar kleed draagt ze mantel met sluier. Haar blik is naar rechts afgewend. Met haar linkerhand houdt ze de linkerhand van Jezus vast.
[1] De Tijd 31 08 1931
Aan de zijde van de Vijfharingenstraat is ook nog een gevelornament. Deze steen is verweerd waardoor de afbeeldingen niet met zekerheid zijn te duiden. Er voorstaand zijn aan linkerbuitenzijde slechts de letters V & D, waarbij de & lager geplaatst is, te lezen. Aan de voorzijde is rechts slechts een dier waarneembaar. Aan de rechterbuitenzijde is eveneens een dier afgebeeld (een hond of een vos?).
(oud) gemeentehuis annex politiebureau (Ubach over Worms-Landgraaf)
Johan Piets
Op de zerk is een opgelegd kruis met daaronder de tekst:
Op zondag 8 september 1928 vond in tegenwoordigheid van het hoofdbestuur van de R.K. Mijnwerkersbond en vele vrienden van de overledene de onthulling van het monument op het graf van Hensgens plaats. Het monument is afkomstig uit het atelier Laudy; het beeldhouwwerk is van Charles Vos. [1]
[1] Limburger Koerier 15 september 1928
More...
Museum Beelden aan Zee
foto: Paulussen foto: particuliere collectie foto: Museum Beelden aan Zee
Kerk: St. Petrus Banden (Grote Kerk)
In 1462 werd gestart met de bouw van de kerk. In 1475 werd de Peters-luidklok in de toren opgehangen. De daarop volgende jaren werd de kerk verfraaid en verder ingericht. De kerk bezit een unieke verzameling beelden, voor een groot deel Middeleeuws. [1]
Aloysius [1](Aloysiusschool Maastricht)
Aloysius is staande op een console frontaal afgebeeld. Over zijn kleed draagt hij een openvallende mantel. Een drietal van boven genoemde attributen zijn terug te vinden. Op de console rechts van de heilige lelies, links een schedel. De heilige houdt het kruis met zijn linkerhand tegen zijn gezicht, zijn blik op het kruis gericht.