DefaultCms2CmsCategory (310)
[1] Mes, Gebeiteld & Verguld, gevelstenen in Maastricht, Vierkant Maastricht 18, Maastricht 1991, blz. 116 en Offermans G.A.M., Gevelstenen in Nederland, Zwollen 1986, blz. 29
Nicolaas en Onze-Lieve-Vrouw (Plankstraat)
Op 6 december 1951, de feestdag van de heilige Nicolaas werd na afloop van de plechtige Hoogmis in de O.L.-Vrouwebasiliek in de gevel van de in aanbouw zijnde nieuwe pastorie een gedenkteken geplaatst pastoor Bernardus Janssens . Deze pastorie was oorspronkelijk de pastorie van de St. Nicolaaskerk geweest. Zij werd tijdens de Tweede Wereldoorlog door een bom vernield. De herbouw geschiedde volgens plannen van architect Muré en de uitvoering was in handen van de aannemer Godfroy. Muré en Godfroy gaven de gedenksteen cadeau. [1]
De plaquette is van brons en rechthoekig. De onderzijde is licht golvend en de hoeken onderaan zijn afgesneden. Centraal in het bovenste deel is de portretbuste (uitstekend aan de bovenzijde) van de heer Paul Thywissen (medeoprichter en president). Hij is frontaal afgebeeld met de tekst er onder "PAVL.THYWISSEN". Links van hem de portretbuste van Willy Geyr (medeoprichter en directeur). Hij is "en face" naar rechts afgebeeld met onderaan de tekst "W.GEYR". Rechts van de heer Thywissen is de portretbuste van Cees de Rooy. Hij is "en face" naar links afgebeeld. Onder zijn beeltenis de tekst "C. DE ROOY".
Linksonder is het wapen van Venlo afgebeeld. Het bestaat uit een schild met een gekroonde leeuw, getongd van keel met ter rechterzijde een afgebroken dubbele staart. Onder de leeuw is een anker met verkorte stang afgebeeld. Het schild wordt aan weerszijden vastgehouden door een geharnaste ridder met sjerp. In de buitenste hand houden zij een banier vast waarop het wapen wordt weergegeven. Onder het schild de tekst "VENLO". Het wapen is een combinatie van het wapen van Gelre, waaronder Venlo sinds 1300 ressorteerde, en het symbool van de scheepvaart. Venlo was lid van de Hanzen en een belangrijke overslagplaats. [11]
Rechtsonder is het insigne (logo) van de zangvereniging aangebracht. Centraal het wapen van de stad Venlo met aan de bovenzijde een kroon. Aan beide zijden van het schild is een vrije uitvoering van een sol-sleutel aangebracht.
De perkamenten oorkonde die bij de plaquette aangeboden werd, bevatte de namen van de ruim 250 leden. Een kopie van deze oorkonde in klein formaat werd opgeborgen in een metalen kistje aan de rugzijde van de plaquette.[12]
Cees de Rooy werd geboren op 19 juni 1886 te Bergen op Zoom. Op 24-jarige leeftijd werd hij tot eerste dirigent van de Koninklijke Zangvereniging Venlona te Venlo. Hij volgde Van Geyr op zowel als dirigent van het koor als organist van de Martinuskerk. Na zijn komst maakte Venlona een enorme bloeiperiode door. Op 4 juni 1939 zou het laatste seizoensconcert worden gegeven. Hij schreef in het Venlona Nieuws dat hij zich verheugde op het naderende concert. Het is er niet meer van gekomen. Op 1 juni 1939 stierf hij in het Venlose ziekenhuis.[10]
[1] Thoben P., Charles Vos in pronkstukken Venlo 650 jaar stad, Venlo 1993 blz 298-300;
H. Antonius Abt
De bouw van de kerk, naar ontwerp van Stornebeek, startte in 1894. Nadat het priesterkoor gereed was, lag de bouw door financiële problemen stil tot 1901, toen er weer geld was om met de bouw van het schip te beginnen onder leiding van architect Van Aalst. In 1902 werd de nieuwe kerk in gebruik genomen en in 1907 ingezegend. In 1967 heeft het interieur een grote opknapbeurt gehad. In 1973-74 is de buitenkant aangepast. [1]
Werken van Charles Vos:
oude foto foto Van Iperen
foto's Van Iperen
Kerk: (voormalig) Jacobus Maior (het Witte Kerkje)
Werken van Charles Vos:
Het reliëf in Het Witte Kerkje (foto: Broederschap van de Heilige Jacobus de Meerdere)
More...
Agnes is frontaal staande op een console (met de tekst S AGNES op de voorzijde) afgebeeld. Zij heeft haar hoofd (getooid met nimbus en sluier) naar rechts beneden afgewend. Haar ogen zijn gesloten. Op haar linkerarm, tegen haar lichaam gevleid, draagt zij een lam. Het Latijnse woord voor lam is agnus: het symbool van onschuld en zuiverheid. Het is tevens een verwijzing naar haar naam en de legende dat zij na haar dood aan haar ouders zou zijn verschenen. Naar linkerhand rust op een op de console staand zwaard, het wapen waarmee ze zou zijn vermoord.
afbeelding Joop Teubner
Kerk: Johannes de Doper
Werken van Charles Vos: