U bevindt zich hier: Start 
Religieuze werken Werken in kerken O.L.V. Onbevlekt Ontvangen (Evertsoord, Sevenum) Johan Piets
Religieuze werken Werken in kerken O.L.V. Onbevlekt Ontvangen (Evertsoord, Sevenum) Johan Piets
Johan Piets
donderdag, 28 oktober 2010 12:25
Buste (afd beheer & onderhoud gemeente Heerlen)
BUSTE (Afd. Beheer en Onderhoud gemeente Heerlen)
Locatie: Nieuwbouw van de afdeling Beheer en Onderhoud van gemeente Heerlen, Voskuilenweg 109, Heerlen.[1]
niet aangetroffen
De dienst Publieke Werken van de gemeente Heerlen bestond in 1941 25 jaar. Naast een kerkelijke viering zijn er nog feestavonden geweest voor de ambtenaren en voor de werklieden. Bij de gelegenheid heeft het corps employés enige geschenken aangeboden aan het Gemeentebestuur: een gebrandschilderd raam van Charles Eyck en een buste van Charles Vos: "het beeld is gebaseerd op het begrip "arbeid" en wel in den geest van baanbrekenden arbeid". Beide geschenken zullen te zijner tijd in het nieuwe raadhuis van Heerlen een plaats vinden. [2]
Het beeld werd, na het gereedkomen, geplaatst in de Conferentiekamer.[3]
[1] Email Gemeente Heerlen, 28 oktober 2010
[2] Limburgsch Dagblad, 5 augustus 1941
[3] Limburger Koerier 15 september 1941
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under
woensdag, 27 oktober 2010 00:00
H. Antonius-Abt, Schaijk
H. Antonius Abt
Adres: Pastoor van Winkelstraat 3, 5374 BG Schaijk
Architect: Stornebeek, Tomas (later Van Aalst)
Kunstenaars: Vos, Charles
De bouw van de kerk, naar ontwerp van Stornebeek, startte in 1894. Nadat het priesterkoor gereed was, lag de bouw door financiële problemen stil tot 1901, toen er weer geld was om met de bouw van het schip te beginnen onder leiding van architect Van Aalst. In 1902 werd de nieuwe kerk in gebruik genomen en in 1907 ingezegend. In 1967 heeft het interieur een grote opknapbeurt gehad. In 1973-74 is de buitenkant aangepast. [1]
Werken van Charles Vos:
Maria met Kind
omstreeks 1941
Het beeld is geplaatst in een ingemetselde nis in de pastoriemuur. Bij de restauratie is een deel van de pastoriemuur verdwenen en het grootste deel van de pastorietuin is nu een parkeerterrein geworden. De muur met de nis aan de noordzijde is behouden gebleven.[2]
Maria is ten voeten uit staande afgebeeld. Over haar geplooide kleed draagt zij een openvallende mantel. Zij draagt een sluier. Aan haar rechterzijde draagt zij op haar rechterarm haar rechtopzittend Kind. Met haar andere hand ondersteunt zij haar Zoon.
De blik van Moeder en de vriendelijk kijkende Zoon is op de toeschouwer gericht. Het Kind houdt in zijn rechterhand een voorwerp vast.
In het Noord Brabants Dagblad het huisgezin van 3 juni 1941 verscheen onderstaand artikel.
"SCHAYK H. MISSIE.
Op schitterende wijze is de H. Missie, gegeven door de Paters Redemptoristen W. Jonckbloedt en J. J. Vredeveldt, verloopen. Bij alle oefeningen was de kerk tot in de uiterste boeken gevuld. Indrukwekkend waren de uiterlijke plechtigheden. Het Missiekruis, dat dateert uit de vijftiende eeuw is van buitengewone schoonheid. Het is voor het eerst geplant door den bekenden predikant Pater Bernard tijdens de Missie van 1841. Sindsdien kwam het te hangen in het kerkportaal. Om het beter te doen uitkomen is nu. een mooie plaats gekozen, juist tegenover den ingang van de kerk, waar het met buitengewone plechtigheid gedurende deze H. Missie is geplant. Het Mariabeeld is geplaatst in een ingemetselde nis in de pastoriemuur, gelegen langs den provincialen weg. Het beeld is vervaardigd door den bekenden kunstenaar Charles Vos, uit Maastricht en stelt o.L. Vrouw voor als Koningin van den Vrede. Op buitengewone wijze is de kunstenaar geslaagd in zijn opdracht: een volksch beeld te vervaardigen. Als men hiernaast nog bedenkt, dat in de parochie een levendige devotie is ontstaan tot O. L. Vrouw van Altijddurende Bijstand, mag zeker gezegd worden dat deze H. Missie schitterend is geslaagd."
oude foto foto Van Iperen
foto's Van Iperen
[1] St. Antonius-Abtkerk Schaijk op de nieuwe monumentenkaart provincie, Arena lokaal.nl 18 oktober 2010; email Van Iperen 21 februari 2013 en 13 maart 2013
[2] email Van Iperen 13 maart 2013
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under
woensdag, 27 oktober 2010 00:00
(voormalige) Jacobus Maior, Roermond
Kerk: (voormalig) Jacobus Maior (het Witte Kerkje)
Adres: Voorstad St. Jacob 72-74, 6041 LN Roermond.
Architect: J. Franssen
Kunstenaars: Geraedts, Winand
Paes, Lou
Schoenmakers, Piet
Vos, Charles
In 1938 werd een rectoraat opgericht in de armlastige Voorstad St. Jacob. Pastoor P. Geraets kreeg de opdracht hier gestalte aan te geven. Jos. Franssen uit Roermond werd aangezocht als architect. Door de combinatie van toneelzaal en buurtwerk kon een subsidie van de gemeente worden verkregen voor de bouw van een kerk. Gebr. Schroen uit Baexem waren de aannemers. De eerste steen werd gelegd op 28 april 1940. Ondanks de oorlogsdreiging was toen reeds het besluit genomen om met de bouw door te gaan. In mei lagen de werkzaamheden enkele weken stil door de gevechtshandelingen, maar daarna namen de bouwers de draad weer op. Het terrein was inmiddels opgehoogd in verband met de hoge waterstanden van Maas en Roer, die in Voorstad regelmatig tot overlast leidde. De kerk kon op 13 oktober 1940 door mgr. Lemmens worden ingezegend.[1]
De St. Jacobskapel wordt in de volksmond het "Witte Kerkje" genoemd. Per 1 oktober 1998 werd het gebouw aan de Eredienst onttrokken. Het Bisdom verhuurt het sindsdien aan de Stichting het Witte Kerkje ten behoeve van de wijkvereniging.[2]
Het altaar, preekstoel, orgel en beelden zijn reeds lange tijd uit het kerkje verwijderd, alleen de glas in lood ramen zijn nog in het gebouw aanwezig.[3]
Werken van Charles Vos:
Jacobus
Houtplastiek
Niet gesigneerd, niet gedateerd [1940-1941]
Oorspronkelijk: boven het kerkkoor.[4]
Huidige locatie:
De St. Jacobuskapel in de Kathedraal
Nadat het Witte Kerkje werd gesloten, kwam het werk van Vos in bezit van het Broederschap van de H. Jacobus de Meerdere, die verbonden is aan de Kathedrale Kerk in Roermond. [6]
In de veertiende eeuw werd in Roermond al melding gemaakt van een Jacobusbroederschap. Keizer Joseph II gelastte in 1786 de opheffing van alle devotionele broederschappen.
Eind twintigste eeuw ontstonden ideeën om de middeleeuwse Jacobusbroederschap opnieuw op te richten. De officiële oprichting vond plaats op 7 juli 2000. De Broederschap wil de verering van St. Jacobus in stand houden middels diverse activiteiten. Daarnaast wil ze Roermond promoten als pleisterplaats op de weg naar Santiago de Compostela. Zij biedt de pelgrims een slaapplaats aan in de Refugio. [7]
Jacobus de Meerdere was een discipel en apostel van Jezus Christus. Na zijn dood trok hij de wereld in om te prediken o.a. in Judea en het Iberisch schiereiland. In Judea werd zijn faam groot. Hij werd door de hoge priester Abjatak voor Herodus gebracht die hem ter dood veroordeelde. Volgelingen begroeven hem in Galicië waarna ontdekking van zijn graf in 813 leidde tot het ontstaan van de stad Santiago de Compostela. [8]
Vos heeft het bovenlichaam van de H. Jacobus frontaal afgebeeld. In zijn rechterhand houdt hij de St. Jacobsschelp vast, in zijn andere hand de pelgrimsstaf. Onderaan is een banderole met de tekst "S.JACOBVS".
Het reliëf in Het Witte Kerkje (foto: Broederschap van de Heilige Jacobus de Meerdere)
[1] www.kerkgebouwen-in-limburg.nl, oktober 2010
[2] www.hetwittekerkje.nl, oktober 2010
[3] Email 19 oktober 2010 van de voorzitter van de Stichting het Witte Kerkje
[4] Het Limburgsch Dagblad, 14 juni 1941
[6] Email 8 mei 2011 van Broederschap van de H. Jacobus de Meerdere.
[7] www.broederschapheiligejacobus.nl, mei 2011
[8] www.stjacob.nl, mei 2011
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under
dinsdag, 28 december 2010 00:00
Agnes (Mgr. Mutsaersoord, Venlo)
AGNES (Mgr. Mutsaertoord, Venlo)
Mgr. Mutsaersoord, paviljoen Agnes, Schaapdijksweg 56, Venlo
Steen
Niet gesigneerd, niet gedateerd [1938]
Het Mutsaersoord was oorspronkelijk een herstellingsoord van de Nederlandse Katholieke Bond van Vervoerspersoneel, Sint Raphaël. Het herstellingsoord werd gebouwd tussen 1928-1930 naar een ontwerp van architect Jules Kayser. Het hoofdgebouw van de R.K. Herstellingsoordvereniging Mgr. Mutsaers (genoemd naar Mgr. A.P.M. Mutsaers, bisschop van Den Bosch en geestelijk adviseur van Sint Raphaël) bood voor de oorlog plaats aan 45 volwassen patiënten.
Op het riante bosrijke terrein lag ook een kindertehuis: vanaf 1938 Agnespaviljoen genoemd, dat 60 à 70 kinderen kon herbergen. De verzorging van de patiënten was vanaf 1930 tot 1982 in handen van de Zusters van de Heilige Vincentius. Na de oorlog werd er een nieuw Agnespaviljoen gebouwd (ook nu weer naar een ontwerp van Jules Kayser), dat in 1958 officieel werd geopend. Toen in de jaren zestig het soort patiënten geleidelijk veranderde en de hulpverlening professioneler werd, veranderde de naam in 1971 in de Stichting Mutsaersoord-Agnespaviljoen. In 1973 kwam er een medisch kleuterdagverblijf, dat in 1977 een aantal nieuwe paviljoens betrok. Inmiddels had de stichting in 1975 ook een eigen school geopend voor langdurig zieke kinderen: de Wijnbergschool. [1]
Er is altijd een nauwe band geweest tussen de R.K. Herstellingsoordvereniging en de familie Mutsaers. In jaarvergadering van 1937 werd besloten het kindertehuis de naam Agnespaviljoen te geven naar mevrouw Agnes Mutsaers - Van Spaendonck. De familie Mutsaers toonde haar erkentelijkheid voor dit besluit door het aanbieden van een Agnesbeeld, waarvan de vervaardiging werd opgedragen aan Charles Vos.
Op 14 juli 1938 werd het beeld, dat aangebracht is in de noordelijke gevel van het kindertehuis, op plechtige wijze onthuld. Naast de familie Mutsears, het hoofdbestuur van de herstellingsvereniging, waren aanwezig Pastoor Poels (oud rector van het Mgr. Mutsaersoord), de heren J. Kayser (architect) en Ch. Vos, alsmede de zusters en de bewoners van het herstellingsoord.
De heer F. Timmermans, voorzitter, sprak de aanwezigen toe. Hij wees op de verwantschap van de familie Mutsaers met St. Raphaël en de vele en goede hulp, door de familie aan St. Raphaël en het Mgr. Mutsaersoord verleend. Uit dankbaarheid heeft de vereniging de naam van het tehuis opgedragen aan mevrouw Mutsaers en door het plaatsen van het Agnesbeeld blijvend is bevestigd.
De onthulling van het beeld geschiedde door mevrouw Mutsaers. Pastoor Poels zegende het beeld en sprak namens de familie. De plechtigheid werd besloten met een samenkomst voor genodigden. [2]
Agnes moet in de negentiger jaren van de derde eeuw geboren zijn. Op haar dertiende jaar verwierf zij de kroon van het martelaarschap, omdat zij als maagd aan haar geloof in Christus trouw wilde blijven. Volgens de legende werd zij eerst in een bordeel gezet, maar haar naaktheid werd bedekt door snel groeiend hoofdhaar. Een man die haar, bijna naakt, zag, werd op slag blind. Vervolgens werd ze in het vuur geworpen. De vlammen verteerden wel haar beulen, maar deerden háár in het geheel niet; integendeel ze doofden op haar gebed. Uiteindelijk werd ze om het leven gebracht met een priem of met het zwaard.Acht dagen nadat ze was begraven in de catacomben aan de via Nomentana, werd zij gezien in een gouden kleed, met een verlovingsring van Jezus Christus aan haar vinger en haar rechterzijde een wit lam. [3]
Agnes is frontaal staande op een console (met de tekst S AGNES op de voorzijde) afgebeeld. Zij heeft haar hoofd (getooid met nimbus en sluier) naar rechts beneden afgewend. Haar ogen zijn gesloten. Op haar linkerarm, tegen haar lichaam gevleid, draagt zij een lam. Het Latijnse woord voor lam is agnus: het symbool van onschuld en zuiverheid. Het is tevens een verwijzing naar haar naam en de legende dat zij na haar dood aan haar ouders zou zijn verschenen. Naar linkerhand rust op een op de console staand zwaard, het wapen waarmee ze zou zijn vermoord.
Ontwerp Agnes
Particulier bezit [4]
Dit is een ontwerp van het beeld van Agnes bij het Mgr. Mutsaersoord, paviljoen Agnes, Schaapdijksweg 56, Venlo.
Tussen model en uitgevoerd werk is geen verschil in compositie.
afbeelding Joop Teubner
[1] Wikipedia, december 2010
[2] Mgr. Mutsaersoord. Het St. Agnespaviljoen in De Nieuwe Koerier van 16 juli 1938
[3] www.heilgennet.nl, oktober 2011
[4] Email Joop Teubner op 12 en 15 juni 2012.
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under
woensdag, 05 december 2012 00:00
Johannes de Doper (Mechelen)
Kerk: Johannes de Doper
Adres: Hoofdstraat 2, 6281 BD Mechelen (Gulpen-Wittem)
Architect: Cuypers J
Soiron
Kunstenaars: Nicolas, Frans
Nicolas, Joep
Vos, Charles
De oorspronkelijke middeleeuwse kerk werd in 1568 door brand verwoest. Het muurwerk van de met rondboogvensters en mergelstenen speklagen herbouwde kerk heeft men in 1810-'11 gebruikt voor de bouw van een hoger schip naar plannen van Mathias Soiron. In de jaren 1863-'67 werd het schip westwaarts uitgebreid en voorzien van pseudotransepten in baksteen en de huidige toren. In 1935 kwamen naar plannen van J. Cuypers de huidige oostpartij in kunradersteen en de vieringtoren tot stand.
Het oude deel van de kerk heeft nog een speklagenbouw: rode baksteen, afgewisseld met witte mergelblokken. De uitbreiding van 1863 is te herkennen aan het ander soort baksteen. De uitbreiding van 1935 is duidelijk herkenbaar aan de kunradersteen, waaruit dat deel is opgetrokken.[1]
Werken van Charles Vos:
Beeld van de H. Barbara.
Eikenhout
Gesigneerd CH. Vos (op de achterzijde), gedateerd 1947
Afmetingen: hoogte 150 cm [2]
Op een achthoekige console, waarvan drie vlakken aan de voorzijde zijn versierd, is de H. Barbara frontaal staande afgebeeld. Aan haar voeten ligt een palmtak. Zij draagt een lang kleed met omgeslagen sluier. In haar handen, voor zich op borsthoogte, draagt zij een toren. Haar blik is ietwat naar links afgewend.
Op het linkervlak staat een anker; het middelste geeft aantal mijnwerkersgereedschappen (mijnwerkerslamp met daar bovenop een helm en ervoor een tweetal staande, gekruiste pikhouwelen) weer; op het rechtervlak is een zandloper afgebeeld.
Dat Barbara heeft bestaan, staat historisch vast. Maar wat we van haar leven en sterven weten, berust puur op legende.
Barbara was de dochter van een rijke heiden uit Nicomedië. Om haar tegen ongewenste invloeden te beschermen sloot hij haar op in een toren. Desondanks werd zij bekeerd tot het Christendom, men zegt zelfs door Origenes, de beroemde theoloog uit Alexandrië († 254). Haar vader ontdekte dit toen Barbara vroeg om een derde venster in haar toren aan te brengen ter ere van de Heilige Drie-Eenheid. Hij liet haar folteren om haar tot geloofsafval te dwingen. Toen dat niet lukte, onthoofdde hij zijn dochter. Meteen daarna werd hij gestraft: een bliksemschicht doodde hem.[3]
Bij de overdracht aan de kerk door de R.K. Mijnwerkersbond verscheen onderstaand artikel in de krant [4]:
"Dit is Sinte Barbara der Mijnwerkers, zoals de beeldhouwer Charles Vos haar in hout kapte voor het kerkje van Mechelen. We waren daar op haar feestdag - 4 December - toen het beeld door de afdeling van de R.K. Mijnwerkersbond aan de kerk werd overgedragen. Het prijkte tussen bloemen op het priesterkoor en de kompels hadden er een tros brandende lampen omgehangen. En rondom stonden de kompels, die een stoer en hartelijk gebed zegden. Sinte Barbara, pril als een meisje, hoedster van deze mannen in hun donkerste uur......
Charles Vos heeft ergens de zachte goedheid van deze heilige, vrouwelijke bescherming in dit beeld weten te leggen: wellicht in het gezichtje, dat ontroerend van zuiverheid is, wellicht in de sobere, vloeiende lijnen van net kleed, wellicht in alles tesamen. Het kerkje van Mechelen kreeg er een meesterwerk bij van een kunstenaar, die het edelste en het gaafste in dit Limburgse volk wil dienen. "Nu moesten de moeders van mijn parochie Charles Vos nog een Moeder Anna laten maken", zegt de pastoor ons. Wij weten niet wie daar het meest verguld mee zal zijn: de pastoor, of Sint Anna of toch de moeders, wanneer ze zó hun H. Patrones uitgebeeld krijgen."
Voorstudie H. Barbara
In de kerk van Johannes de Doper in Eygelshoven (Kerkrade). Het beeld hangt op in een zaal bij de zij-ingang van de kerk.
Gips, houtkleurig
Niet gesigneerd, niet gedateerd [1947]
Afmetingen: hoogte 64cm, breedte 20cm en diepte 18cm
Het is een voorstudie gemaakt voor het houten Barbara-beeld in Johannes de Doperkerk in Mechelen. De voorstudie in gips en de definitieve versie in hout komen met elkaar overeen. Alleen het ontwerp is op schaal gemaakt. De console met de tekst RKMB 1947 ontbreekt bij het ontwerp.
In een schetsboek van Charles Vos komt een bladzijde voor die deels betrekking heeft op dit beeld.
[1] www.kerkgebouwen-in-limburg.nl, december 2012
[2] Email de heer Koonen, 22 oktober 2012 : Het beeld is opgenomen in een inventarislijst uit 1979 die door het bisdom is opgesteld
[3] www.heiligennet.nl, december 2012
[4] Limburgsch Dagblad 13-12-1947
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under
maandag, 20 september 2010 13:23
Huwelijkscadeau prinses Juliana en prins Bernhard
HUWELIJKSCADEAU PRINSES JULIANA EN PRINS BERNARD
Bronzenbeelden, huwelijk prinses Juliana en prins Bernhard
Locatie: onbekend
Bronzen beeld
Niet gesigneerd, niet gedateerd [1937]
Afmetingen: hoogte 118cm, geplaatst op een draaibare mahoniehouten voet met een zilveren plaatje met de inscriptie "Burgerwacht-huldeblijk 7 Jan. 1937". [1]
Onder voorzitterschap van de heer Smeets, commandant van de Vrijwillige Burgerwacht te Maastricht, heeft zich een Initiatie-Comité gevormd om bij het aanstaande huwelijk van Prinses Juliana en Prins Bernhard bamens de Burgerwachten van heel Nederland een huwelijksgeschenk aan te bieden. Charles Vos werd gevraagd een bronzenbeeldengroep te ontwerpen en uit te laten voeren door onze Nationale industrie.[2]
De Nederlandse natie wordt voorgesteld door de maagd, die, in het besef van trouw en de aanhankelijkheid van het grootste deel van ons volk, rustig in de toekomst schouwt. In de rechterhand houdt zij de nationale vlag, de linkerhand rust op ons landswapen. Aan de achterkant zijn landbouw, handel, nijverheid, scheepvaart en het moderne verkeer gesymboliseerd. Aan haar voeten kronkelt de vijfkoppige draak van gezags- en orde-ondermijdende onvaderlandse groepen. Voor haar staat beschermend een Burgerwachter, die met een klewang het belagende monster afweert.[3]
De beeldengroep is in de etalage van de firma Wolf & Hertzdahl tentoongesteld. [4]
[1] Een huwelijksgeschenk van Nederlandsche Burgerwachten aan het Prinselijk paar, Het Vaderland 17 december 1936 (ochtendeditie);
Koninklijk huisarchief, email mevr. Maartens - Van Dam van 16 april 2013. Het huwelijkscadeau is niet aanwezig in de collectie van het Koninklijk Huisarchief
[2] Huwelijksgeschenk burgerwacht, Nieuwe Tilburgsche Courant, 24 november 1936
[3] Een huwelijksgeschenk van Nederlandsche Burgerwachten aan het Prinselijk paar, Het Vaderland 17 december 1936 (ochtendeditie)
[4] Limburger Koerier 6 januari 1937, Limburgsch Dagblad 6 januari 1937
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under
maandag, 20 september 2010 13:01
De kegelaars (voormalig Café Terminus)
DE KEGELAARS (voormalig Café Terminus)
Café Terminus, Glacisweg Maastricht
Huidige locatie: onbekend
In de Kerncollectie Limburg in het Bonnefantenmuseum in Maastricht bevindt zich een beeldje dat model gestaan heeft voor "Onze Kegelaars", geglazuurd in bruine tinten in eigendom van de heer Willems, café Terminus, St. Pieter, Maastricht. [1]
In 1905 opende het café Villa Taverne (Glacisweg te Maastricht) zijn poorten, later is de naam veranderd in Terminus. In 1919 werd een kegelbond in Maastricht opgericht. Bij een verbouwing van het café in datzelfde jaar werden twee "Hollandsche kegelbanen" aangelegd.
In 1922 werd aan de Brusselsestraat in Maastricht een kegelpaleis gevestigd met vijf banen. Het paleis moest drie jaar door financiële problemen weer sluiten. Men vertrok met de vijf banen naar Terminus.
In 2006 werd Terminus gesloopt.[2] Inmiddels was in het M.V.V.-stadion een nieuw kegelhome geopend. Bij de verhuizing is het beeld niet meegenomen. [3]
Ontwerp:
Het Bonnefantenmuseum heeft een ontwerp in de collectie.
Gebakken klei geglazuurd in tinten bruin, blauw, beige, wit
Niet gesigneerd, niet gedateerd
Afmetingen: hoogte 34cm, breedte 25cm en diepte 20cm
[1] Bosch v d, Van Cuypers tot Dibbets, Maastricht 2002. In dit boek is de Kerncollectie Limburg beschreven
[2] Coumans, Kroniek over 75 jaar Mastreechter Keigel-Bond (www.maastrichtse-kegelbond. nl, september 2010)
[3] Email voorzitter van de Mastreechter Keigelbond van 15 september 2010
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under
maandag, 20 september 2010 12:57
Borstbeeld P. Debije (voormalige Gemeentelijke HBS)
BORSTBEELD P. DEBIJE (voormalige Gemeentelijke HBS)
Gemeentelijke H.B.S. Maastricht
Adres: Helmstraat 3, Maastricht; leter verhuisd naar Eenhoornsingel 100, 6216 CW Maastricht
Huidige locatie: onbekend
In 1939 werd het 75-jarig bestaan van de H.B.S. gevierd. Het officiële gedeelte bestond uit een feestelijke herdenkingsbijeenkomst in de Redoute, gevolgd door een receptie. Er verscheen een gedenkboek.
Het comité van oud-leerlingen bereikte het bericht dat prof. Debije in verband met de internationale toestand niet aanwezig kon zijn om de onthulling van zijn bronzen borstbeeld in de hal van de H.B.S. bij te wonen.
De onthulling werd uitgesteld tot november.[1]
Op 9 november 1939 werd in het stadhuis van Maastricht het bronzen beeld van Debije onthuld in aanwezigheid van Burgemeester en Wethouders van Maastricht, de voorzitter en de leden van het huldigingscomité en prof. Debije met zijn moeder.
Schaepkens van Riemst, als voorzitter van het huldigingscomité, sprak een feestrede uit. Hij ving aan met de zin "een volk, dat zijn grote mannen eert, eert zichzelf". Hij bedankte vervolgens allen die hun medewerking aan de tot stand komen van het beeld hadden verleend, met een speciaal woord van dank aan de maker Charles Vos. Daarna schetste hij de levensloop van Debije. Na de toespraak droeg hij het beeld over aan de burgemeester.
Nadat de burgemeester had gesproken en prof Debije dankwoorden tot allen had gericht, begaven allen zich naar de Gemeentelijke H.B.S., waar in aanwezigheid van alle leerlingen, een tweede borstbeeld, dat in de H.B.S. geplaatst zal worden, werd overgedragen.[2]
Bij deze gelegenheid sprak hij op de speelplaats de verzamelde leerlingen in onvervalst Maastrichts toe en hiels 's avonds voor genodigden een lezing in de Dominikanerkerk over het meten van afstanden in moleculen. [3]
Een tweede exemplaar is in de Stadhuis te Maastricht (apart artikel)
[1] Smeets, de Gem. H.B.S. gedurende de jaren 1939-1960 in Van Atheneum tot Lyceum, Maastricht 1964, blz. 153-155
[2] Prof Debije gehuldigd. Onthulling van borstbeeld voor de gemeente Maastricht, Het Vaderland, staats- en letterkundig nieuwsblad, 9 november 1939 (avondeditie)
[3] Smeets, de Gem. H.B.S. gedurende de jaren 1939-1960 in Van Atheneum tot Lyceum, Maastricht 1964, blz. 153-155
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under
maandag, 20 september 2010 00:00
Borstbeeld Frederik Hendrik (kazerne Blerick (Venlo)
BORSTBEELD FREDERIK HENDRIK (Kazerne Blerick (Venlo)
Bronzen borstbeeld Frederik Hendrik, 1936
Adres: Garnizoenweg 3, Blerick Venlo
Vanwege de herontwikkeling van het kazerneterrein is het beeld met sokkel tijdelijk van zijn plek gelicht en in de opslag geplaatst, in afwachting van herplaatsing elders op het terrein. [1]
Het kazernecomplex werd op 3 november 1913 in gebruik genomen door de mannen van de 2e Regiment Infanterie. De kazerne werd gebouwd op de plaats van het voormalig Fort Sint-Michiel. Van 1913 tot 1934 had de kazerne geen naam. Pas op 24 december 1934 kreeg ze de naam Frederik Hendrik. [2]
Bronzen bustee rechthoekige sokkel van gemetselde bakstenen (met een tweetal treden)
Niet gesigneerd, niet gedateerd [1939]
Van 1913 tot de meidagen van 1940 werd de kazerne bewoond door het uit twee bataljons bestaande 2e Regiment Infanterie.
Gedurende de 2e Wereldoorlog waren er Duitsers gelegerd en ook na de oorlog, toen Duitse krijgsgevangenen ingezet werden voor het ruimen van mijnen.
In november 1946 kwam de infanterie terug, waarna de kazerne gebruikt werd voor opleidingen voor eenheden van 2, 6 en 11 RI. In 1950 werden deze regimenten omgedoopt in Limburgse Jagers. Tevens werden er Stoottroepers opgeleid en was er een rijopleiding.
Vanaf 1967 tot de opheffing was het rijopleidingscentrum, dat onder de naam Rijschool Venlo door het leven ging, de hoofdbewoner. De rijschool sloot in 2002.
De kazerne werd in 2006 aan de gemeente Venlo verkocht en ligt op een uiterst gewilde plek pal tegenover de stadskern van Venlo op de andere Maasoever. De afgelopen jaren zijn er meerdere plannen bedacht voor het Kazernekwartier. Het zal een "leisure-bestemming krijgen". Er zijn plannen voor een nieuw stadion van VVV, alsmede wordt de bouw voorzien van bioscopen, hotels en een casino. Zekerheid hieromtrent is er nog niet. [3]
Het grootste gedeelte van de Frederik Hendrikkazerne is op dit moment in gebruik door allerlei afdelingen en diensten van de gemeente Venlo, in afwachting van de voltooiing in 2013 van het nieuwe stadhuis.[4]
Op 9 januari 1939 werd in de kazerne te Blerick het 125-jarig bestaan van het 2e regiment infanterie gevierd.[5]
Onder voorzitterschap van burgemeester Berger vormde zich een comité uit bewoners om het Regiment door het aanbieden van een cadeau, een blijvend bewijs te geven van medeleven. Dankzij de ruime bijdragen die binnenkwamen, werd het comité in staat gesteld haar plannen te verwezenlijken. Op 11 januari 1939 werd op het stadhuis een delegatie van het Regiment ontvangen.
Aan Charles Vos werd de opdracht gegeven om dit beeld te vervaardigen. Een bepaald bedrag werd nog gereserveerd om aan de onthulling van het borstbeeld een feestelijk cachet te geven.[6]
Het borstbeeld zou geplaatst worden toen de gebeurtenissen in 1940 het raadzaam maakten het beeld te doen onderduiken. In juli 1948 werd het beeld aan garnizoenscommandant luitenant-kolonel A.J. Lamberti ter beschikking gesteld. [7]
Het kreeg een standplaats bij de ingang van de kazerne op het binnenplein.[8]
Frederik Hendrik (Delft, 29 januari 1584 - Den Haag, 14 maart 1647), prins van Oranje, graaf van Nassau, werd geboren als enige zoon uit het huwelijk van Willem van Oranje en Louise de Coligny. Hij volgde in 1625 zijn halfbroer Maurits op als stadhouder. Als opperbevelhebber (kapitein-generaal) van het leger gaf hij, evenals Maurits, voorkeur aan het belegeren van steden boven veldslagen, aangezien de Spaanse infanterie nog altijd zeer geducht was. In de jaren '30 van de 17e eeuw was die in de Zuidelijke Nederlanden zelfs sterker dan ooit. Vanwege zijn vele succesvolle belegeringen kreeg hij de bijnaam '"tedendwinger".
In Limburg is hij vooral bekend vanwege zijn veldtocht langs de Maas. In 1632 viel Opper-Gelre in zijn handen door de inname van de steden Venlo en Roermond. Vervolgens trok op naar Maastricht. Een bestorming van de stad mislukte, maar na een beleg van zes weken maakte Frederik Hendrik zich in september 1632 toch meester van deze belangrijke stad.
Kort na deze overwinningen zou Frederik Hendrik overwogen hebben om Brussel aan te vallen, maar tot vaste plannen is het nooit gekomen en hij bleef tot november in Maastricht.[9]
Op een rechthoekige sokkel van gemetselde bakstenen (met een tweetal treden) is de bronzen buste van Frederik Hendrik geplaatst. Hij is afgebeeld in zijn wapenuitrusting. Aan de voorzijde is een plaats bevestigd met bovenaan een bronzen wapen omgeven door een bloemversiering. Daaronder de tekst:
HULDEBLIJK VAN DE
BURGERIJ VAN VENLO
AAN HET
2e REGIMENT INFANTERIE
BURGERIJ VAN VENLO
AAN HET
2e REGIMENT INFANTERIE
BIJ DE HERDENKING
VAN HET
125 JARIG BESTAAN
9 JANUARI 1939
beeld op de oorspronkelijke locatie
foto: gemeente Venlo
Charles Vos aan het werk aan het beeld
[1] Email van de Gemeente Venlo, 23 november 2011; beeld staat nu in de Luif (Blericanam.nl) (niet gecontroleerd)
[2] Wikipedia, september 2010
[3] zie voetnoot 1
[4] www.jeoudekazerne.nl, oktober 2011
[5] De jubileerende Koninklijke Landmacht, Het Vaderland, staats- en letterkundig nieuwsblad, 10 januari 1939 ochtendeditie)
[6] De Nieuwe Koerier, 10 januari 1939
[7] Limburgs Dagblad 16 juli 1948
[8] Westerhuis, Frederik Hendrik kazerne 1913-1988, Venlo 1988
[9] Wikipedia, september 2010
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under
maandag, 20 september 2010 00:00
Maria, Koningin van de Vrede (Parallelweg, Amstenrade)
Maria, Koningin van de Vrede (Parallelweg, Amstenrade)
Parallelstraat t.o. nr 65, 6436 BP Amstenrade
Steen
Niet gesigneerd, niet gedateerd [1945]
De bewoners van Amstenrade wilden Maria bedanken voor haar steun tijdens de oorlogsjaren.
Charles Vos werd gevraagd een beeld van Maria als Koningin van de Vrede te willen ontwerpen. De eerste steenlegging vond plaats op 8 september 1945. Een tweetal gedenkstenen werden ingemetseld.
Steen rechts : eerste steen gelegd VIII-IX MCMXLV
Steen links: geschonken door de inwoners
Op een van bakstenen gemetselde vloer, met opstaande rand aan de buitenzijden, is op een gemetseld muurtje aan de achterzijde, dat afgedekt is met een marmeren plaat waarop het Mariabeeld geplaatst is. Achter het beeld is een gemetselde muur die naar boven taps toe loopt. De rand bestaat uit de rij natuurstenen boven afgesloten met een sluitsteen. In deze muur zijn de twee eerder vermelde gedenkplaten geplaatst.
Maria, ten voeten uit, is staande op een console afgebeeld. Op de console is aan beide zijden naast haar voeten een tekst ingekrast.
Rechts voor de toeschouwer:" bescherm ons"
En links: "koningin van de vrede"
Zij draagt op haar hoofd een kroon met aan de voorzijde een zespuntige ster met naar beneden gerichte stralen. Maria draagt over haar kleed, waarvan de kleur vervaagd is, een openvallende, geploooide blauwe mantel die van voren is vastgemaakt met een broche. In haar linkerhand houdt zij een scepter voor haar lichaam vast. In haar naar boven gerichte rechterhand houdt zij ter hoogte van haar gezicht de vredesduif vast.
Ontwerptekening Maria, Koningin van de Vrede [1]
Particulier bezit
Papier (soort boterhammenpapier)
Niet gesigneerd, niet gedateerd [1945]
Het ontwerp en het definitieve beeld zijn op een aantal details na identiek. Bij de definitieve versie valt de mantel verder open en is meer geplooid. De ceintuur om het kleed ontbreekt bij het beeld. Tenslotte wijkt de constructie van de console af.
foto: eigenaar tekening
[1] Particuliere collectie, Breda
Published in
DefaultCms2CmsCategory
Tagged under